In maart kreeg Maarten ander werk. Daarbij zou er een einde komen aan de collectieve verzekering bij CZ. Overstappen kon niet zeiden ze. En daar ging het meteen al mis. (Overstappen had heus nog wel gemogen aangezien we bij een ander collectief verder gingen!)
Er volgde een vette rekening over een aantal maanden waarop er niet was betaald.
Die mochten we in gedeeltes betalen, dat dan weer wel.
Ook dat ging mis zodat we vorige maand alsnog een rekening kregen. Keurig een briefje getikt met een overzichtje van al onze betalingen. En we vroegen om een overzicht van hen. Probleem opgelost dachten we.
Dus niet!
CZ leverde ons een compleet onduidelijk overzicht af. Waarop minimaal 2 bedragen me compleet onbekend voor kwamen.
Gelukkig had ik (uit wantrouwen) alle rekeningen bewaard. Na enig speurwerk zag ik waar het probleem zat. Namelijk in een administratieve fout bij CZ.
Ik besloot mijn gal te spuwen. Maar dat was eenvoudiger gezegd dan gedaan. Het kostte me enige moeite om alles uit te leggen. Terwijl het eigenlijk heel simpel was. In hun boekhouding hadden ze een rekening verwerkt voor het volle bedrag, terwijl wij een nota hadden gekregen voor de helft van het bedrag.
Uiteindelijk was het duidelijk en begreep ze mijn "beklag". He he, gelukkig!
Maar na een half uur kletsen had ik wel koppijn. Pffft!! Blij dat dit financiële gedoe geen dagelijkse kost meer is
Daar zijn we dan weer!
De server waar mijn log op draait was een paar dagen uit de lucht.
Balen want zo kon ik niet loggen over:
* Ons bezoekje aan opa en oma van het bloemencorso. Wat gezellig was.
* De bewonersbijeenkomst (ivm het opknappen van de wijk ) waar ik geweest ben. Dat was interessant, en ik hoop dat ze iets doen met alle dingen die er in de buurt spelen.
* Het bezoekje van mijn vriendin uit Deventer. Het was gezellig. We hebben gekletst terwijl onze kinders achter de PC zaten. En Paulien en Bente zijn flink verwend met een knutselpakket.
* De yoghurtijs die ik gisteravond met Paulien en Bente gemaakt heb. Vanavond wordt er geproefd hoe goed dit experiment gelukt is.
Maar goed we zijn er weer dus kunnen we weer loggen 
Vandaag kreeg ik visite van JB en ega. Toen ik rond kwart over 12 thuis kwamen waren ze net gearriveerd.
We smikkelden van de gebakken broodjes met divers beleg, en babbelden gezellig. De beide dames deden ook goed mee want ze hadden het hoogste woord.
Vervolgens moest er een rondleiding door ons huis gegeven worden. "Loop maar mee", sprak Paulien toen we de trap op liepen, "want je bent er nog lange niet".
JB en lief werden ook nog getrakteerd op een voorstelling. Lees: dansen van de dames op K3-muziek. Dit optreden viel volgens mij wel in de smaak. Vooral Bente kan dit met veel expressie doen. Helaas hebben we geen beelden
Ik vond het reuze gezellig. De dames ook. 't Springtouw dat ze kregen gaat nog net niet mee naar bed.
Bedankt voor de gezelligheid JB & lief.
Nog even en dan begint hier het "gewone" leven weer. Dit is de laatste week van de lange, lange, lange grote vakantie van Paulien.
Dat houdt in dat de dames vanaf deze week ook weer eerder naar bed moeten. Om alvast te wennen aan het normale tijdstip.
Ja, ja we zijn streng
Van Paulien hoeft het allemaal niet. Die vindt de vakantie veel te kort. Nou, moeders is wel blij als er straks weer rust in de tent is.
Maar voor het zover is heeft Paulien zaterdag nog een feestje bij een vriendinnetje in Zwolle.
En gaan pa en ma er dit weekend nog een paar dagen tussen uit.
De oppas woont nu dichtbij dus daar maken we direkt gebruik van.
Sinds kort drinken wij iedere avond een bakkie koffie. Dat zit zo.
Vorige week had ik een paar dagen achter elkaar 's avonds zin aan een bakkie leut. Zal het gebrek aan cafeïne zijn geweest dankzij het harde werken in huis.
Paulien vroeg of zij koffie mocht zetten. Dat mocht. In zo verre, dat ik het water in het apparaat doe en zij de rest mag doen.
Dit vind ze zo'n leuk werkje dat er nu iedere avond door haar gevraagd wordt of we koffie willen drinken.
Ach, en om geen spelbreker te zijn
Na de vakantie kicken we wel weer af.
Vrijdag, en er overkwam mij iets aparts vandaag. Terwijl het niet eens de vrijdag de dertiende is!
Ik sta aardappelen te schillen. In een aardappel zat een lelijke plek dus die wil ik er uit snijden met de punt van de dunschiller.
Zo ruw ging ik toch echt niet te werk maar de dunschiller brak wel finaal doormidden!!
(Nee, klopt ik ken mijn eigen krachten niet )
Vandaag moest Bente ook weer naar de dokter. De hechtingen zijn inmiddels verwijderd. Bij een hechting zat een kleine ontsteking.
Die moeten we goed in de gaten houden. Als haar vinger rood wordt, of Bente krijgt koorts moeten we naar de huisartsenpost voor medicatie.
't Is geen vrijdag de dertiende dus hopelijk blijft ons dat bespaard.
Volgende week mag Bente trakteren omdat ze de peuterspeelzaal gaat verlaten. Ze blijft nog wel tot de vakantie hoor, maar er zijn meerdere kinderen die gaan trakteren.
Voor de kinderen knutsel ik een verhuismuis in elkaar die Bente dan mooi mag inkleuren. Nog even nadenken wat voor lekkere dingen ik er aan vast knoop, maar dat komt wel goed. Ik doe er ook een waterpistooltje (in de vorm van een vis) bij en pak het daarna leuk in.
Voor de juffen had ik waxinehouders gekocht van glas.
Die heeft Bente vanmiddag heel kunstig geverfd. Ze verfde er o.a. gras, water, lucht en vuurwerk op.
Ik heb haar met olieverf laten verven maar of dat nu zo'n goed idee was? Gelukkig heb ik nog bijna een week de tijd om die zooi te laten drogen. De föhn gaf in ieder geval niet het juiste resultaat.
Rare wezens die kinderen van mij.
Kook je iets wat ze door de band genomen lekker vinden...komt er vooraf al commentaar dat ze er geen zin aan hebben. En aan tafel wordt er dan ook flink gemokt. Al helpt ze dat geen sier want ze moeten eten wat de pot schaft. In ieder geval "proeven".
Vandaag zaten we met z'n drietjes aan tafel want Maarten at niet mee. Op zulke dagen ben ik meestal te beroerd om aardappels te schillen, dat geef ik gewoon toe. Daarom besloot ik een pasta in elkaar te flansen.
Tricolore koken. Kipfilet in de pan, teentje knoflook erbij en courgette voor de vitamientjes. Fluitje van een cent.
Dan de saus: beetje van dit, scheutje van dat. Kruidjes zus, en kruiden zo. Klaar.
Echt tevreden over het resultaat van de saus was ik niet. Ik vreesde dan ook de nodige commentaar van de dames. De verbazing was dan ook groot dat de saus met smaak op gegeten werd.
Ik had een behoorlijke hoeveelheid tricolore gekookt en dacht dat er wel iets over zou blijven voor een volgende keer. Mooi niet.
Alles ging op.