Gisteren lag mijn log er de hele dag uit omdat de server waar hij draait op zijn gat lag.
Balen natuurlijk.
Want ik had jullie willen vertellen over Bente's zwemles. Die was heeeeeeel moeilijk geweest.
Ze had namelijk door een heel diep gat moeten zwemmen. Best eng maar ze had het toch gedaan.
En haar reactie hierop toen ze me dit vertelde. "Och man ik was echt bijna dood joh".
Arm kind..en mama maar lachen. Nou ja zeg.
Nu doet mijn log het inmiddels weer, maar zag ik dat mijn logje over Stumpy's kreukelharen (dankzij het tosti-ijzer) helemaal verdwenen is.
Hij staat ook niet meer in mijn lijst met artikelen waar ik de logs maak.
Nou ja zeg.
Jullie moeten niet denken dat ik altijd wat win.
Paulien kan er namelijk ook wat van.
Die heeft zaterdag een groot pakket gekregen van de Tina.
Ze heeft de dvd van "Hannah Montana the movie" gewonnen. Waar ze erg blij mee is.
En een "barbie" van
Hannah Montana. Met twee kleuren haar die je kan veranderen; roze of blond. Als je het hoofd beweegt gaat de pop zingen of lachen.
Die pop vindt Bente helemaal het einde, want die mag de pop hebben aangezien Paulien amper met dat soort poppen speelt.
Zo hebben ze dus allebei plezier van dit leuke pakket.
Hardstikke leuk toch?!
Begin deze week was Maarten ziek. Snotjeverkouden.
Minder leuk is dat hij mij heeft aangestoken. Al zal de meneer van tissues het niet erg vinden.
Nu heeft elk nadeel zijn voordeel.
Het nadeel is dat ik vaak moet niezen. Het voordeel is dat het morgen heel erg mooi weer wordt want ik heb meerdere keren 3 keer achter elkaar geniest.
Komt mooi uit want ik moet morgen nog op zoek naar nieuwe laarzen.
Vandaag mocht Bente bij een vriendinnetje spelen en er 's avonds blijven eten want ze aten frietjes.
Dat vond ze natuurlijk hardstikke leuk. Bijna een feestje.
Paulien was bijna een feestje door de neus geboord.
Twee weken geleden vroeg de moeder van een vriendje of ze ook op zaterdagavond op een feestje mocht komen. Het zou tot een uur of 9 duren. Ik vond het geen enkel probleem.
Vervolgens gebeurde er niets.
Totdat ik gisteren werd gevraagd of Paulien ook naar het feestje van D. moest.
Nee dus, want we hadden geen uitnodiging gehad.
Vreemd? Ja wel een beetje, maar misschien was D. van mening veranderd over het uitnodigen van een meisje. Kan.
Vanochtend werd ik er weer naar gevraagd en kreeg ik ook te horen dat de uitnodiging een "briefje" was geweest.
Thuisgekomen "dook" ik meteen in onze paraplubak. En daar lag hij ...bovenin. Merkwaardig dat geen van ons allen dit niet eerder was opgevallen.
Komt het toch nog goed
De afgelopen periode hebben de meiden amper op hun fiets gezeten.
In de kerstvakantie stonden beide fietsen ongebruikt in de schuur
Na de vakantie was het ook rotweer dus liepen we iedere dag naar school. En de schuurdeur klemde zo erg dat hij niet open ging, maar dat is een ander verhaal. ( Dat probleem is inmiddels ook verholpen)
Vandaag was het eindelijk zo ver dat ze weer op de fiets konden.
En wat blijkt?
Beide dames zijn stiekem een stuk gegroeid zodat het zadel en stuur omhoog moest.
Vanmiddag moest ik met de dames naar de tandarts. Alles was dik in orde.
Nadat ik Paulien naar een vriendinnetje had gebracht ging ik met Bente opnieuw naar de tandarts. Ze moest namelijk een "laklaagje" over haar "grote mensen kiezen" zodat ze sterk blijven en ze er minder snel gaatjes in krijgt.
Toen de tandarts klaar was kreeg Bente opnieuw een muntje om een cadeautje uit de automaat te halen. "Dus toch
nog een muntje, mama'
Daarna liepen we naar de kapper want Bente's haren hingen in haar ogen. "Ik zie soms niets als ik een werkje moet doen".
De pony werd geknipt en achter ging er op haar verzoek ook een flink stuk af. Dat vind ik ook wel fijn want dan is het na de zwemles een stuk makkelijker te kammen.
Bente kreeg ook nog leuke kleurgel in d'r haren. Roze en glitters.
Op mijn vraag waarom ze zo stil was geweest (terwijl ze de vorige keer de kapster de oren van het hoofd kletste) antwoorde ze: "Ik was gewoon een beetje verlegen".
Hieronder een foto van een verlegen meisje met haar nieuwe kapsel.
We zijn er nog wel hoor maar er gebeurd niet zo heel veel dat het loggen waard is.
Vanavond aan tafel hadden we nog wel een komisch momentje.
Op school was het kriebelteam rond geweest i.v.m het checken op hoofdluis. Helaas werden deze kriebelbeesten in Bente's klas bij een kindje ontdekt. Niet zo leuk dus.
's Middags had Maarten mij een mail doorgestuurd waarin stond dat hij van zijn baas een blijk van waardering zou krijgen in januari. Dat is fijn nieuws, en mooi meegenomen.
Aan tafel vroeg ik Maarten of hij wist of "er nog meer op zijn werk waren geweest die iets hadden gekregen".
Waarop Bente vroeg: "Wat? Hoofdluis??"
En pa en ma vervolgens bijna onder de tafel lagen van het lachen.
Voorlopig blijven we nog in winterse sferen in Nederland.
Het wordt morgen flink koud, met name de wind gaat hier voor zorgen.
En we krijgen er weer een laag sneeuw bij. Vijf á tien centimeter gaat er vallen.
Leuk om te zien. Leuk voor de kinderen om er in te spelen maar van mij hoeft het niet zo.
Als je er door moet op de fiets is het maar niets. Zeker wanneer de zoutvoorraad slinkt er dus minder gestrooid wordt.
Voor de automobilist is er wel een oplossing om fatsoenlijk door de sneeuw te komen. Zie plaatje hieronder.
Ik ben uitgekeken op onze muren met steenstrips dus wil ik ze van een laagje verf voorzien. Welke kleur ze gaan worden daar ben ik nog niet helemaal over uit.
Eergisteren was ik voor een tube allesvuller bij de Fixet en nam ook twee kleurstalen mee.
Vanmiddag bracht ik Bente naar een vriendinnetje toe en vond de twee kleurstalen in mijn jaszak.
"Welke vind je het mooist?", vroeg ik Bente terwijl ik haar de kleine stukjes papier gaf. Ze bekeek ze. "Parelmoer"; witter bestaat niet. En "Winte"r, die gek genoeg bijna grijs lijkt.
"Die", zei ze terwijl ze de Parelmoer aanwees.
"Ja maar die is wel ERG wit", vond ik.
Toen ik haar vertelde dat het voor de muren in de kamer was sprak ze de wijze woorden: "Oh maar dat is toch wel mooi, president Obama heeft zijn hele huis wit. En sneeuw is wit dus het is best mooi."
Haar uitspraak vond ik ook mooi
Zo, de kerstboom is weer opgeruimd. Nou ja, de kerstversiering dan.
De boom staat nu nog in de kamer. Die gaat de voortuin in maar dan moet het eerst gaan dooien.
En daar ziet het voorlopig niet naar uit als ik de weerman op tv mag geloven.
Maar wie weet valt het met die vorst wel mee.
Ik hoorde vanochtend op het nieuws dat het overal glad was op de weg. Dat viel hier reuze mee.
En hier was het zout ook (nog) niet op want er werd nog volop gestrooid.
Morgen moeten de dames weer naar school toe. En zoiets valt na zo'n fijne vakantie niet mee.
Dat is om ziek van te worden. "Ohw, ik heb zo'n buikpijn", zei Bente vanavond tijdens het avondeten toen die eerste schooldag van 2010 ter sprake kwam.
Vervolgens at ze met smaak haar broodje shoarma op.
Toen bij haar de lamp uit moest en ik haar een kusje gaf vroeg ze zich het volgend af. "Ben je eigenlijk ziek als je hoofdpijn en buikpijn hebt?".
"Dat ligt er aan.", zei ik, want ik voelde de bui al hangen.
"Oh.", klonk het teleurgesteld. Om daarna met veel dramatiek te melden. " Ohw. Ik heb zo'n buikpijn en hoofdpijn net zoals toen ik ziek was".
Een duidelijk gevalletje van schoolziek?
