Vanavond waren er 10 minuten gesprekken op school.
Tevens werden de rapporten uitgedeeld.
Eerst moest ik naar de meester van Paulien. We bekeken Pauliens rapport en we zijn dik tevreden. Ze heeft allemaal voldoendes. En natuuronderwijs, aardrijkskunde, topografie en geschiedenis doet ze top. Sowieso een mooie prestatie na wat ze allemaal heeft meegemaakt de afgelopen periode.
"Je rapport is dik in orde, Paulien. Dus koppie omhoog!", was de mededeling die hij had vermeld.
Daar ben ik het roerend mee eens.
Met het rapport van Paulien onder de arm ging in richting Bente's juf.
De juf was zeer tevreden. Bente kan nog steeds supergoed lezen (niveau eind groep 5!). Ook rekenen was ruim voldoende, terwijl Bente altijd meldt daar moeite mee te hebben.
Enig minpuntje was haar schrijfwerk. (Hmm..komt me bekend voor
)
Het onderschrift bij Bente luidde: Een rapport om trots op te zijn Bente!
Ook daar ben ik het roerend mee eens.
Kortom we kunnen weer apetrots zijn op onze meiden. En dat zijn we ook!
Ik voel me niet zo geweldig.
Donderdagavond begon het. Hoofdpijn, buikpijn en hoesten.
Een zeehond is er niets bij zo ben ik aan het blaffen.
Ondertussen heeft mijn buik nog niet besloten of ze overstapt op een buikgriep of toch maar niet. Het rommelt in ieder geval wel, en dat is geen prettig gevoel.
Maar vanochtend ben ik in de watten gelegd.
Ik kreeg een ontbijtje op bed: een beschuitje met boterhamworst en een klein kopje koffie.
Paulien had dit bedacht en uitgevoerd.
Superlief vind ik dat van mijn grote dochter!
Er zat een leuk berichtje in mijn mailbox.
Iemand die via via bij mijn log terecht was gekomen.
Vermoedelijk gaat het hier om mijn oude log bij web streepje log punt en el maar dat maakt niet uit. Inmiddels is de link van dit log ook bekend.
OF het iets gaat worden hangt helemaal af van het hoe en wat met mijn log.
We zien het wel. Dat ik zulke belangstelling krijg vind ik al tof.
Waar ik het over heb lees je hier onder.
To: realbambi10@yahoo.com
Hai Kwebbel,
Ik doe voor het Museum voor Communicatie in Den Haag een opdracht tbv een nog te maken tentoonstelling over familieblogs. Ik ben via via ook op jouw blog terecht gekomen en vind het een leuke blog. Dus ik vroeg me af of je hem nog bijhoudt, maar ook of je wellicht interesse hebt om mee te werken aan de tentoonstelling. Wat dat inhoudt, kan ik je beter uitleggen als ik je een keer kan spreken over de telefoon. Zou ik daarom jouw nummer mogen en dan bel ik je gewoon even. Maar je mag mij ook bellen: 020 == of 06-==.
Heel hartelijke groet,
A. G.
In onze keuken staat een whitewashkastje waar ik o.a. pizzaborden en bakspullen bewaar.Bovenop staan kookboeken, de fruitschaal en de waterkoker.
Het kastje heeft melkkleurig glazen deutjes, en dat maakt hem juist zo leuk.
Dit kastje is inmiddels 11 jaar oud en eigenlijk aan vervanging toe. De deutjes sluiten niet meer perfect en her en der is de verf er afgestoten.
Een jaar of 6 geleden heb ik hem al eens van een nieuwe verflaag voorzien.
Na menig speurtocht naar een nieuw kastje ,wat naar mijn zin is, ben ik er inmiddels wel achter: die is op dit moment niet te vinden.
Daarom ben ik vanavond toch maar met verf, roller en kwast aan de slag gegaan. Kalkwit, wordt het deze keer.
Morgen nog een laag verf, hopelijk zijn dan alle lelijke plekken weer weggewerkt.
Mag Maarten zich buigen over de deurtjes om er voor te zorgen dat ze weer goed dichtgaan.
Ik ben nog steeds aan het opruimen want ik pak het dit keer groots aan, al gebeurd het in fases.
Gistermiddag was ik bezig op de zolder.
Daar vond ik een souvenir (zie foto) terug die ik in 1980 van mijn opa en oma heb gekregen. Zij waren toen op vakantie in Canada geweest.
Qua gekregen souvenirs ben ik vrij sentimenteel. Vandaar dat deze ketting er nog is denk ik.
Zelf neem ik vrijwel nooit een souvenir mee. Ik ga wel op zoek maar over het algemeen worden er prullen verkocht waar je niemand een plezier mee doet.
Of we dit jaar wel een souvenir kopen?
Eerst maar bedenken waar we naar toe gaan. We (inclusief de meiden) hebben ideeën genoeg: Duitsland, Ierland, Zweden, Frankrijk. Italië, Hawaiï, Canada.
Beslissen waar de reis naar toe zal gaan zal nog niet meevallen
In het kader van een antwoord op uw schrijven ontving ik vandaag een mailtje van Koopmans.
Het bericht volgt hieronder.
Natuurlijk zijn ze het NIET eens met Bente, tenzij de afdeling Kwaliteit nog op terugkomt op deze melding maar dat verwacht ik niet.
Beste mevrouw Reumer,
Hartelijk dank voor uw bericht over Koopmans Fijne Cake.
Uw vertelde ons dat uw dochter heeft opgemerkt dat stand 1 van de mixer niet de laagste stand is. Naar ons idee is stand 0 de uit stand en stand 1 de eerste stand waarmee de mixer zijn werk gaat doen en dit loopt op van langzaam naar snel.
Wij hebben uw opmerking doorgegeven aan onze afdeling Kwaliteit.
Wij vertrouwen erop uw vraag hiermee voldoende beantwoord te hebben en wensen u veel bakplezier.
Met vriendelijke groet,
Koopmans Consumentenservice
Volgens mij moet meneer Koopmans de bereidingswijze om cake te bakken aanpassen.
Vanavond stonden we met z'n allen in de keuken.
Terwijl Bente en ik bezig waren met het avondeten gingen Paulien en Maarten aan de slag met cakemix van Koopmans.
Op een gegeven moment vroeg Paulien wat ze moest doen waarop Maarten antwoorde dat ze even moest lezen wat er op het pak stond.
"Roer het geheel met de mixer op de laagste stand in 1 minuut tot een glad geheel", las ze hardop voor.
Bente reageerde alert.
"Maar dat kan helemaal niet! De laagste stand is nul dus dat kan helemaal niet.
En daarmee is de stand: Bente 1 - Koopmans 0!
Vanavond vlak voor ik Paulien naar het feestje van D. bracht deed ze een bekentenis.
Ze had hem al verteld wat hij zou krijgen voor cadeau.
Geld en 2 lekkere Marsen.
"Ja, ik heb namelijk weer eens mijn mond voorbij gepraat"
Ik kon wel lachen om die uitspraak.
Bente had ook nog een leuke in de aanbieding.
"Mama ik krijg hier blauwe nagellak", waarbij ze de vingers van haar linkerhand aanwees.
Ik begreep er niets van dus er volgde een uitleg.
Ze had de vingers tussen de wc en wcbril gekregen. Auw!
Voor de belangstellende. De feestjes waren leuk. Bente heeft een spiegel mogen mozaiëken en Paulien is naar een gaaf zwembad geweest waar er een lasershow was.
Vrijdag a.s. is er weer een diner voor twee.
Zij het op een andere manier.
Beide dames hebben namelijk een feestje dus pa en ma zitten alleen aan tafel.
Het feestje waar Bente naar toe gaat is van 13.30 tot 18.30
Paulien is helemaal in jubelstemming want haar feestje is 's avonds van 17.00 tot 21.00 uur.
Zit er dus niets anders op dan zelf een feestje te bouwen en iets smakelijks op tafel te zetten. Varkenshaasje lijkt me wel wat.
Vanavond zaten Maarten en ik lekker te smikkelen in Restaurant Reumer. De meiden hebben heerlijk gekookt.
Hieronder volgt een (foto) verslag.
Het voorbereiden van het hoofdgerecht. Gehaktballetjes draaien en paprika snijden voor in de saus.
Bente doet de Swedish Chef na.
Deze saus gaan we straks eten. Een lekker Knorrsausje uit Duitsland.
Papa en mama aan het hoofdgerecht. Tomatencremesoep met een stukje stokbrood met kruidenboter.
Hierna kregen we een tussengerecht. Een goed gevuld pasteitje.
Het hoofdgerecht. Gekleurde schelpjespasta met een heerlijk sausje met gesmolten mozzarella.
Mama houdt niet van de toetjes maar de rest van de familie wel. Zij aten vanille/chocolade ijs met gesmolten chocolade eroverheen.
De conclusie van Paulien was dat ze dit keer niet kon zeggen dat mama heerlijk gekookt had maar dat zij en haar zusje dat hadden gedaan.
En daarmee sloeg ze de spijker op z'n kop. Het was voortreffelijk.
"Opruiming" of "Wij ruimen op" zijn van die leuzen die je wel eens op winkels ziet hangen.
Zo langzamerhand zou ik ook een bord voor de ramen kunnen hangen. "Anita ruimt de zooi op".
Ik ben namelijk flink aan het opruimen.
Dingen die we jaren niet gebruikt hebben verdwijnen radikaal in een doos om naar de kringloop te gaan.
En dat zijn behoorlijk veel spullen.
Het mooie aan deze bezigheid is dat straks het huis weer op orde is en ondertussen ook alle "rommel" in mijn bovenkamer verdwenen is.
Want om dat laatste is het me eigenlijk te doen.
Binnenkort hebben Maarten en ik een diner voor twee.
Als het aan Bente en Paulien ligt tenminste.
Vanmiddag kwam Bente met het geweldige idee om een keer voor papa en mama gaan koken.
"En er moet ook een kaarsje in het midden", vond Bente.
"Misschien moeten jullie ook een beetje helpen omdat het anders gevaarlijk is met het vuur enzo", had ze ook al bedacht. Lijkt mij een goed plan.
Toen Paulien rond vijf uur weer thuis kwam werd het idee beter uitgediept en uitgewerkt op papier.
Nu nog een datum prikken voor dit gezellige avondje.
Ik verheug me er enorm op
