Pffft!

In maart kreeg Maarten ander werk. Daarbij zou er een einde komen aan de collectieve verzekering bij CZ. Overstappen kon niet zeiden ze. En daar ging het meteen al mis. (Overstappen had heus nog wel gemogen aangezien we bij een ander collectief verder gingen!)
Er volgde een vette rekening over een aantal maanden waarop er niet was betaald.
Die mochten we in gedeeltes betalen, dat dan weer wel.

Ook dat ging mis zodat we vorige maand alsnog een rekening kregen. Keurig een briefje getikt met een overzichtje van al onze betalingen. En we vroegen om een overzicht van hen. Probleem opgelost dachten we.
Dus niet!
CZ leverde ons een compleet onduidelijk overzicht af. Waarop minimaal 2 bedragen me compleet onbekend voor kwamen.
Gelukkig had ik (uit wantrouwen) alle rekeningen bewaard. Na enig speurwerk zag ik waar het probleem zat. Namelijk in een administratieve fout bij CZ.

Ik besloot mijn gal te spuwen. Maar dat was eenvoudiger gezegd dan gedaan. Het kostte me enige moeite om alles uit te leggen. Terwijl het eigenlijk heel simpel was. In hun boekhouding hadden ze een rekening verwerkt voor het volle bedrag, terwijl wij een nota hadden gekregen voor de helft van het bedrag.
Uiteindelijk was het duidelijk en begreep ze mijn "beklag". He he, gelukkig!
Maar na een half uur kletsen had ik wel koppijn. Pffft!!  Blij dat dit financiële gedoe geen dagelijkse kost meer is ;-)

Kerslampies

Ieder jaar heeft een bekende/beruchte (doorhalen wat niet van toepassing is) Emmenaar zijn huis extreem versierd met lampjes.
Ook de tuin staat vol met kerstverlichting. 
Essent vaart er wel bij.

Ieder jaar neem ik me voor om er foto's van te maken maar vergeet ik de camera. Dit jaar had ik hem bij me. Even gestopt dus om plaatjes te schieten. Er speciaal voor poseren zoals andere mensen deden hebben we niet gedaan. Er zijn grenzen ;-)

Fijne Kerst


Deze keer ben ik er mooi op tijd bij om jullie (alvast) hele fijne kerstdagen te wensen.
Door middel van een fraaie tekening die Bente woensdag mee naar huis nam. Bij het lezen van de tekst schoot ik onbedaarlijk in de lach.
Ruime fantasie heeft ons meiske toch. Van wie zou ze dat hebben? ;-)
(Tekst bij tekening. Kerstman. Meisje die die kerstman wil kussen)
Fijne Kerstdagen!

Winterplaatje

Aangezien het dit weekend weer warmer wordt plaats ik op de valreep nog een winterplaatje.
De bomen achter ons huis zien er prachtig uit met door het rijp.

Tussen kunst en kitsch

Hij staat er...de nieuwe kunstkerstboom. Eigenlijk een beetje eerder dan de bedoeling was. Aangezien ik op de zolder moest zijn voor dingen  om een kerstkrans te versieren heb ik de boom ook mee naar beneden genomen.
Het "kreng" even opzetten was er niet bij. Wat een gedoe zeg, tak voor tak er in hangen en uitvouwen! 

Afijn een uurtje later stond de boom. Toen moesten de lampjes erin. Ai, die hadden de verhuizing niet overleefd. Snel ging ik met de dames naar de winkel om nieuwe te halen. Vanzelfsprekend vonden ze die met allerlei kleurtjes de mooiste.
Na het eten gingen we de boom optuigen. "Maar je had toch nieuwe lampjes gekocht?" vroeg Maarten verbaasd nadat de boom "aangekleed" was met de gekleurde kitschlampjes. De gewone lampjes vond ik terug in een tas met o.a. kerst tafellakens.

Paulien en Bente hielpen goed mee om de boom te versieren. Vooral Bente had er erg veel plezier in.
Alle kerstballen, frutsels en zelfgemaakte dingen die we hebben hangen dan ook in de boom. De boom is dus erg rijkelijk versierd dit jaar. Hij houdt het midden tussen kunst en kitsch ;-)

In de krant

Vorige week woensdag was het 5 december. Ik kreeg een leuk "kadootje" van de post. Het buurtkrantje van onze wijk lag op de deurmat. En dat heb ik geweten. De volgende ochtend werd ik al aangesproken door de directeur van de school. "Je staat leuk in de krant. Ik heb het gelezen". En diverse ouders spraken me er op aan.
Vandaag was ik bij de C1000 en toen begon de overbuuf er ook over. "Leuk stukje van je in ons wijkkrantje".

En toen bedacht ik me dat ik min of meer had gezegd een en ander te plaatsen op mijn log.
Helaas doet de scanner het niet dus het is een foto van het stukje geworden. Die is een beetje onduidelijk. Morgen bij daglicht nog maar eens proberen of dat beter gaat.
Maar voor een indruk is het goed genoeg, toch?

Prijs

"Kleur de Sint en win mooie prijzen", stond er op de kleurplaat van de Zeeman. "Oh, dan hoef ik alleen de Sint in te kleuren", merkte Paulien slim op. Natuurlijk kleurde ze het geval wel helemaal in.
Op de valreep werden de kleurplaten nog afgeleverd in de winkel.

Rond kwart over vier werden we gebeld. Paulien had een prijs gewonnen. Die gingen we natuurlijk meteen ophalen. Morgen hebben we namelijk heel andere dingen aan ons hoofd. Dan gaan we gourmetten en vieren we Sinterklaas met oma van de dierentuin.
Het was overigens een fraaie prijs. Zie foto hieronder.

Over Piet enzo

Soms denk je als mama zonder te vragen te weten wat je kind aan het tekenen is.
Zo tekende Bente vorige week onderstaande tekening.

Ik zag in het figuur links duidelijk een Piet met veer.
Mooi niet natuurlijk. Onze kunstenares had een heel ander beeld bij deze tekening.
"Het is een poppetje en ze is verdrietig want haar make-up zit niet goed. En dat andere is haar standbeeld maar die is stuk en daarom moet ze huilen".

Om toch in de Sintsfeer te blijven zal ik jullie een verhaaltje van Paulien vertellen dat ze onlangs geschreven heeft. De interpunctie moet u er zelf even bij denken ;-)

Waar is de staf van Sinterklaas
Sint is met zijn pieten op zijn boot Sint fraagt zig af waar zijn staf is een van zijn pieten heeft zijn staf gepakt hij heeft de staf in zijn bed gelegt het is muziekpiet die de staf heeft gepakt Sint weet niet dat muziekpiet het heeft gedaan.

Volgens mij hebben wij twee grote artiesten in de dop in huis :-)

Lachen?

Soms hoor je je eigen uitspraken ( of een variant daarvan) weer terug dankzij de kinderen. Zo maakte Bente mij vorige week aan het schaterlachen. Ze wou Paulien iets vertellen maar die had daar geen luisterend oor voor waarop Bente verontwaardigd reageerde me": "Ja hallo, zit ik hier tegen de muur te praten ofzo??!".

Gisteravond maakten de dames het heel erg bond. Al wat ze deden maar rustig slapen gaan was er niet bij. Tig waarschuwingen hadden geen effect.
Op een gegeven moment lag Bente zelfs "gezellig" bij Paulien in bed. "Ja maar Paulien was bang".
Toen was de boot aan.

Ik was ondertussen naar boven gestormd en had Bente bij Paulien onder de dekens vandaag gehaald en haar naar d'r eigen kamer gebracht. Vervolgens was ik op weg terug voor een donderpreek tegen Paulien. Die lag inmiddels zich enorm aan te stellen in haar bed.
Ik kwam haar kamer op en haalde diep adem en begon in mezelf langzaam tot tien te tellen want ik plofte zowat van woede.
En wat zei de lieve schat toen?
"Mama, even langzaam tot 10 tellen. Adem in..adem uit".
Nee lachen kon ik op dat moment er niet om. Nu wel :-D