Vandaag stonden er gebakken aardappeltjes, kipkluifjes en sla op het menu. Vooral de kipkluifjes vinden de meiden lekker. De kilo kip ging dan ook met groot gemak op.
Terwijl ik de afwas deed, deelde Bente mij mede dat ik moest bedenken wat we morgen zouden gaan eten.
"Waarom?", vroeg ik haar.
"Omdat ik daar geen zin aan heb", was het antwoord.
"Maar mama bedenkt dat al iedere dag. Ik heb het vandaag bedacht, en gisteren, eergisteren en zondag. Vraag papa maar wat die wil eten morgen."
Even later kwam ze beneden met de volgende boodschap: "We eten kip met spinazie en spruitjes".
"Spruitjes?", checkte ik voor de zekerheid want dat is iets wat beide meiden niet lekker vinden.
"Ja, kip met spinazie en spruitjes".
Navraag bij Maarten naar dit merkwaardige menu deed me beseffen dat Bente een rijke fantasie heeft.
Maarten had namelijk iets geheel anders geantwoord: pasta of lasagne.
Vanochtend kregen we met dank aan de C1000 een lekker ontbijtje op de peuterspeelzaal. Bente liet zich de krentenbol met chocopasta goed smaken.
Daarna werd er door een dame van het gemeentebestuur, in het kader van het Nationale Voorleesdagen, een verhaaltje voorgelezen. Het ging over een kangoeroe die niet uit de buidel wou. De kinderen vonden het helemaal geweldig en kropen steeds dichterbij.
Bente zat op een gegeven moment bijna met haar hoofd in het boek.
Uiteindelijk kwam het natuurlijk helemaal goed met de kleine kangoeroe en hupte ze vrolijk rond.
Net zoals de juf, die verkleed was als kangoeroe.
's Middags toen Bente weer naar school moest heeft ze deze juf vertelt wat ze er van vond.
"Het was stom. Jij was die kangoeroe".
Poppetje gezien, kastje weer uit.
Na een avondje tv kijken zet ik hem uit, geef Stumpy wat voer en ga naar boven.
Sinds anderhalve maand hebben we echter digitale televisie. Dat houdt in dat er een "kastje" extra uitgedrukt moet worden.
En dat vergeet ik met grote regelmaat van de klok.
De volgende dag word ik dan ook flink op mijn plaats gezet door Paulien. "Ja hoor, het groene lampje brandt. Mama, je bent alweer vergeten het kastje uit te zetten!!".
Maar morgen kan ze trots op me zijn. Ik heb beide kastjes uitgedaan.
Gisteravond zagen we, in fijn gezelschap in een knus kerkje te Borger, "Allennig" van Daniël Lohues.
We hoorden o.a. bijna alle liedjes van Allennig, Stiekemste verdriet, Af en toe en Dank je wel voor de zon die d.m.v. grappige annecdotes en verhalen aan elkaar werden gepraat. Als toegift kregen we een nieuw nummer te horen, Laot mij mar lopen en Op Fietse.
De interactie met het publiek was ook geweldig leuk om te zien.
Tijdens het verhaal over Karel de Grote (zie eerder log) klonk er een ringtone vanuit de zaal. Handig speelde Daniël daar op in. "Zevenhonderd na Christus en er gaat een mobiele telefoon af. Karel de Grote pakt zijn mobiele telefoon en belt de paus"
Wij hebben een fantastische avond gehad. De show was op sommige momenten compleet anders dan Allennig in 2006, maar voor mijn gevoel is Lohues meer in zijn element zoals het nu is. In Borger was het in ieder geval duidelijk dat hij ook een prima avond had.
Gisteravond waren we bij de show van Daniël Lohues (log hierover volgt). In zijn show had hij een leuk stukje over de ware Saksische aard waar wij uit Drenthe, Overijssel en de Achterhoek "last" van hebben.
In dit stukje vertelt Lohues hoe het kan dat hij katholiek is. Rond 700 jaar na Christus vocht Karel de Grote tegen het Saksische leger van Hertog Widdukind. Op het moment dat Karel de Grote dreigt Widdukind zijn hoofd van zijn romp te gaan scheiden als hij (en zijn volk) niet katholiek wordt, komt de ware Saksische aard naar boven. "och, toe dan maor".
Ineens was ons ook geheel duidelijk dat Paulien, geboren in Overijssel met een Drentse moeder en Achterhoekse vader, ook beschikt over deze ware Saksische aard.
Elke dag speelt er bij ons namelijk het volgende tafereeltje af tussen de middag.
Kwebbel: "Paulien, wat wil je op je boterhammen?"
Paulien: "Och, maakt mij niet uit"
Vanochtend had ik een gesprek met de gynaecoloog die de operatie gaat doen. Hij legde nog het een en ander uit wat er ging gebeuren. Zo gaat zijn voorkeur uit naar een narcose (=ruggenprik) i.p.v. plaatselijke verdoving zoals in de folder stond. Het schijnt toch nog wel behoorlijk pijnlijk te zijn.
Over anderhalve week moet ik naar de narcotiseur voor een pre-operatief onderzoek. De operatie op duurt nog een tijdje. Er is namelijk binnen het ziekenhuis geharrewar wie de artikelen (die voor de operatie nodig zijn) moet dokken. Heb ik weer
Nog even (af)wachten dus.
Bij deze wil ik jullie ook bedanken voor het duimen voor Maarten. Zoals het er nu uit ziet heeft het effect gehad.
Rond 6 uur werd ik gebeld. Hij was nog bezig met de onderhandelingen wat betreft het salaris. In principe had hij dus een nieuwe baan. Even afwachten dus wat hij daar uit de wacht heeft weten te slepen.
U hoort nog van ons.
Update:Er is genoeg in de wacht gesleept. Aangenomen. Per 1 maart beginnen.
Maand op proef en dan een jaarcontract.
Morgen wordt een speciaal dagje voor ons. 's Ochtends moet ik naar de gynaecoloog die de operatie gaat doen. Dan kan ik ook nog wat vragen op hem afvuren, en een afspraak maken.
's Middags heeft Maarten een sollicitatiegesprek. Het is het tweede gesprek dat hij heeft. Best spannend dus.
Zouden jullie even voor hem willen duimen? Alvast bedankt!
Een half uur later dan de afspraak kwam meneer S. mij roepen. Toen zag ik dat ik meneer S. wel degelijk kende van een eerder bezoekje, en dat stemde mij gerust. Met meneer S. kun je wel zaken doen.
Het kostte mij dan ook weinig moeite hem er van te overtuigen dat ik van de Mirena verlost diende te worden. Maar daarmee was ik er nog niet want dan zou er een nieuw probleem ontstaan: hevige menstruatie om de 3 weken. En
dat probleem mocht wat mij betreft rigoureus aangepakt worden.
De meest drastische methode die ik in gedachten had is echter geen oplossing. Daar zit teveel risico aanvast, met name omdat ik al twee keer een keizersnee heb ondergaan. Dan maar de iets minder rigoureuze oplossing gekozen. Endometriumblatie d.m.v. het
novasure systeem. Oftewel in normaal Nederlands; het verwijderen van het baarmoederslijmvlies op de meest moderne manier.
Aanstaande donderdag heb ik een gesprekje met de arts die deze "operatie" uitvoert en kan ik een afspraak maken voor dit gebeuren. Spannend allemaal.
Ik heb getwijfeld of ik dit wel zou plaatsen. Maar ach, waarom ook niet. Mannen zijn vooraf immers gewaarschuwd
Ruim drie jaar geleden maakte ik een wel overwogen beslissing. Of ik daar 100% van overtuigd was werd mij nog gevraagd door de gynaecoloog. Want ik was zwanger en hormonen doen rare dingen met mensen.
Ja, ik was er zeer zeker van. Knoopje er in, mooi strikje erom. Klaar. Weg met alle ellende.
Wat ik toen niet wist, en ook niet te horen kreeg, ondervond ik een paar maanden na Bente's geboorte.
Ik kreeg mijn "oorspronkelijke" cyclus terug. En daar werd ik niet bepaald vrolijk van! Meneer Libresse en kornuiten lachten echter in hun vuistje. Gelukkig had meneer de gyn. een oplossing: de Mirena (hormoonhoudend spiraaltje). Daar had ik goede ervaringen mee gehad dus dat leek mij een goede oplossing.
Helaas is het dit keer een doffe ellende met dat "ding". Ik ga niet in details treden maar feit is dat er iets aan moet gebeuren.
Daarom ga ik morgen naar meneer (of is het een mevrouw) S. Ik hoop in ieder geval dat hij/zij een beetje mee werkt met de gedachten die ik heb over DE oplossing.
"Geef mama maar een handje", zei ik tegen Bente toen we naar school liepen om Paulien op te halen.
"Ja, want anders waai ik weg", antwoorde ze. En de wind probeerde inderdaad een loopje met haar te nemen.
Gelukkig was het wel droog want een pluutje opsteken is er bij deze storm niet bij.
De terugweg stapten we snel door om droog over te komen.
We waren halverwege huis, toen er op ongeveer 10 meter afstand van ons plotseling een boom omviel. Met wortel en al viel hij vlak langs een auto over de straat een heg in. De bezitter van het rode autootje zal blij zijn dat de boom niet op zijn auto lag.
Ik was blij dat we niet 10 tellen eerder op de hoek van de straat waren.
Het zien wat dit spektakel bood voor de meiden zeer veel gesprekstof tussen de middag.
Dit is een logje over twee kleine heldinnen op sokken.
Bente vond het maar niets dat de tandarts in haar mond moest kijken en hield de kaken stijf op elkaar. Ze deed als extra bescherming een hand op haar mond. Uiteindelijk wist mama haar toch over te halen.
Voor Paulien had de tandarts ook een fijne traktatie in de aanbieding: een fluorbehandeling.
Het cadeautje na afloop maakte voor beide dames veel goed.
Later op de ochtend gingen we naar de K.N.O.-arts. In overleg met hem besloten we de neusamandelen te laten verwijderen en buisjes in de oren te laten plaatsen. Bij het maken van de afspraak voor de operatie (die 2 februari plaats vindt) kregen we uitleg.
Daarna moesten we naar de narcotiZeur. Ja die Z staat daar bewust!
Paulien werd gemeten en gewogen door zijn assistente. Vervolgens moesten we een half uur wachten op meneer de zeur.
Toen vroeg ik hem of Paulien i.v.m. de operatie, waarbij je kunt nabloeden, getest diende te worden op trombofilie. Ik heb dit namelijk, maar Paulien was er nog niet op getest. Onmiddelijk kreeg ik het verwijt om de oren waarom er nooit eerder getest was. (Ehm.. was niet eerder nodig. Je laat toch niet voor de lol je kind lekprikken?!)
Paulien moest dus geprikt worden op Proteine S en dat leverde een "klein" drama op. Er kwam een extra prikmadame aan te pas om de aktie te doen slagen. Mams hielp ook dapper mee dus uiteindelijk lukte het in één keer.
Een heel klein beetje valt Pauliens reactie wel te begrijpen hoor. Acht buisjes bloed valt ook niet mee als je zes bent en voor de eerste keer gaat bloedprikken.
Toen alle moed weer bij elkaar geraapt was, en er op school flink over was opgeschept, kwam het verzoek een foto te maken voor weblog van haar pleisters. Zoiets doe je als moeder natuurlijk meteen dat begrijpen jullie.
Dus bij deze een foto van de pleisters op de wonde.
Morgen gaat de beuk er in.
De schoorsteen wordt er uitgebroken.
Maarten gaat samen met schoonbroerke het ding er uit meppen. Dat schijnt allemaal mee te vallen aldus de buurman. Afgezien van de laag gruis die je om de oren vliegt.
Ik heb dus de afgelopen dagen al het serviesgoed uit de kast gehaald. Scheelt weer in de schoonmaakklus straks
De rest van de handel ligt in plastic zakken in de kast. Stuk afdekplastic om de kast, klaar!
Ook de vensterbanken zijn nu leeg.
Straks nog een stuk afdekplastic om de meubels en de tvkast en we zijn er helemaal klaar voor.
Nou ik had me nieuwjaarsdag heel anders voor gesteld! De bedoeling was om koekjes te gaan bakken met de meiden.
Dat feest ging helaas niet door.
Ik had knallende koppijn. Niet van een kater, ik heb geen druppel alcohol gehad. Een onstoken oog was de oorzaak.
En ik was me een partij misselijk. Nee, geen oliebollen gegeten dus dat was het niet.
Vandaag gaat het al iets beter. Beschuitje eten gaat in ieder geval goed.
Vanmiddag naar de dokter. En zoals die dingen dan vaak gaan is er nu al bijna niets meer te zien van dat onstoken oog.
Als hij me maar van die vage buikklachten kan afhelpen ben ik allang blij.
