Gistermiddag kwam ik met Bente het Kruidvat binnen. Aan het eind van het gangpad stond een jongetje van Bente's leeftijd.
Donker haar en bruine ogen. Hij kwam mij niet bekend voor.
Op het moment dat hij Bente zag begonnen zijn ogen te stralen en kwam er een grote lach op zijn gezicht.
Bente liep zonder iets te zeggen aan hem voorbij richting snoepbakken.
Het jongetje kwam ons achterna en zei zeer vriendelijk "hoi" tegen mij. Ik moest er om glimlachen en groette ik hem ook.
Vervolgens liep Bente richting speelgoed en vroeg ik haar of ze het jongetje kende. Het antwoord kende ik eingeljk al: "Nee".
De signalen dat het kleine mannetje haar bijzonder leuk vond waren haar dan ook totaal ontgaan.
Over een aantal jaren zal het wel anders gaan denk ik
Honderd procent schuldig was ze. En ze wist het zelf ook. Daarom kwam ze het ook melden.
Halsoverkop kwam Paulien het huis binnen gestormd vanmiddag.
"Mama, geef me maar straf! Geef me maar huisarrest, ik heb het verdiend! Ik heb op Bente's fiets gezeten en..."
Toen verwachtte deze moeder op zijn minst dat er iets zeer ernstigs gebeurd was, gezien de toon waarop het nieuws gebracht werd. Door de fiets gezakt ofzo. Ik zag de fiets al in twee delen op het gras liggen.
Mijn doemdenken werd halt toegeroepen door mijn dochter die haar relaas vervolgde. "..de ketting is eraf".
Pfoei, viel dat even mee
Vrijdagochtend om 9 uur begon de carnavalsoptocht van de school. Binnen een mum van tijd waren ze weer voorbij. Ik kon nog net op tijd een paar plaatjes schieten.
Na de optocht hadden ze feest op school met o.a. optredens van kinderen die een carnavalsact deden, rare dansjes etc. En natuurlijk ontbrak de polonaise ook niet
Om half 11 was Paulien vrij terwijl Bente nog aan het feesten was.
Thuis gekomen vroeg Paulien of er nog wat meer blauw in d'r haar mocht. Dat mocht, en haar make-up werd nog een beetje bijgewerkt.
Vervolgens kon ik Bente ophalen, snel een hapje eten want om 5 voor 1 moest Paulien weer op school zijn. Die had 's middags de pronkzitting.
Om half 4 haalde ik haar weer op. Ik verwachtte enorme verhalen over haar belevenissen maar dat viel knap tegen. "Het was saai!".
Tja, als ruige punker valt zo'n feest met polonaises enzo natuurlijk vies tegen.
Alaaf! Alaaf! Alaaf!
Vandaag vieren de meiden carnaval op school. Dat leverde al de nodige spanningen op de laatste dagen.
Vanochtend schoot mams in de stress want de hanekam die we bij Paulien moesten maakten lukte voor geen (centi)meter.
Zeep, wax, gel, haarlak. Ook de föhn kwam er aan te pas. Van alles hebben we geprobeerd om het haar overeind te krijgen, maar het zakte weer in elkaar als een plumpudding.
Uit nood ( en wanhoop) de haren dus maar "coupe-de-troep" gemaakt.
Vervolgens met de blauwe verf en met de make-up doos aan de slag en Paulien zag er uit als een punker.
Bente's haren hebben we voorzien van een goudkleurtje. Beetje jammer dat het niet zo goed te zien op haar blonde lokken.
De dametjes zijn tevreden met hun carnavalslook en daar gaat het uiteindelijk om
Volgende week vrijdag wordt er carnaval op school gevierd. Diverse kinderen mochten vorige week met een grote dobbelsteen gooien. Zo werd er een beslissing gemaakt of er een prins of prinses komt dit jaar.
Zowel Paulien als Bente hadden de eer om met de dobbelsteen te mogen gooien.
Het wordt een Prinses Carnaval dit jaar.
Na deze gebeurtenis werd er door de dames gewikt en gewogen wat ze aan zouden doen qua carnavalskleding.
Bente was er relatief snel uit. Ze wil graag als prinses.
Paulien had er wat meer moeite mee om een keuze te maken. Uiteindelijk kregen we gisteren te horen wat het is geworden. Paulien gaat voor punk!
Vanmiddag hebben we alvast blauwe haarspray gehaald en handschoentjes met "metalen noppen" in een oranje fluorkleur.
Paulien had drie blaadjes met rekensommen mee afgelopen vrijdag. Blaadje een waren tafelsommen. Op blaadje twee moest ze aangeven hoe laat het was op de diverse klokken.
Deze twee blaadjes leverden weinig problemen op en waren snel gemaakt.
Maar blaadje drie deed haar bijna in tranen uitbarsten. Ze snapte er weinig tot niets van deze rekenreeks. Geen wonder!
Een paar voorbeelden:
89, 86,83,79, 76,71,68, .., ..
20,26,34,44,56,70,86, .., ..
2,4,3,6,5,10,9, .., ..
Zo waren er twintig opdrachten waarvan wij het idee hadden dat ze totaal niet geschikt waren voor kinderen van 8 a 9 jaar.
De hele klas had dan ook zijn beklag gedaan vandaag bij de meester.
Die kwam met een mooie oplossing. Althans in de ogen van de kinderen want die hadden een enorme schik.
De opdracht ging opnieuw mee naar huis. Maar nu moesten de ouders het huiswerk maken!
Ons klein wijsneusje van 5 is zeer helder.
Vanavond tijdens het tandenpoetsen deed ze de kraan open.
"Bente doe de kraan eens dicht", sprak ik haar toe, "Je laat heel veel water lopen dat is nergens voor nodig. Je bent water aan het verprutsen".
"Verspillen?", bedoel je vroeg ze heel wijs.
Even later zit ze op haar bed en leest mij voor. Terwijl ze bezig is doe ik haar bedlampje aan.
"Oh, doe die maar uit." zegt ze tegen me wijzend op de schakelaar van de "grote" lamp aan het plafond. "Anders verspillen we te veel licht"
Gisteren waren we bij mijn schoonouders op bezoek. O.a. om onze "nieuwe" auto (Ford Focus) te showen.
Paulien had een paar ideetjes opgeschreven voor opa en oma om een leuk feestje te geven.
De ideeën waren goed, en we bespraken ook dingen die we ooit al eens gedaan hebben. Een puzzel-fietstocht en een ritje met een huifkar door het bos.
"En het doolhof', zei Bente. Waarmee ze het maisdoolhof bedoelde waar we samen met oma geweest waren deze zomer.
Vandaag mocht Bente iets vertellen over het weekend.
En wat vertelt Bente (aldus de juf)?
Dat we bij opa en oma waren geweest en over een fietstocht, plus uitgebreid verslag over het doolhof. Alsof we het feestje afgelopen weekend gehad hadden. Haha.
Maar geen woord over de auto die ze met papa heeft opgehaald zaterdag.
