Er is er één jarig,
Hoera, hoera,
Dat kun je wel zien dat is zij...
Vandaag wordt onze jongste dame al weer 5 jaar.
Op school maakte de juf er een echt feest van.
Als je jarig bent mag je op de kruk staan er er af springen. Helemaal super natuurlijk.
Bente mocht 5 kaarsjes uitblazen. Er werden liedjes gezongen, muziek gemaakt en de kinderen liepen de polonaise.
Na de polonaise zongen de kinderen nog 1 liedje waarbij ze zo hard mogelijk moeten zingen. Bij "Hoera" deed de juf de deur open zodat iedereen op school het kon horen. Ik denk dat het gelukt is. Volgens mij heeft heel Ulft het gehoord.
Natuurlijk mocht Bente ook trakteren. De kinderen en de juf vonden de traktatie leuk. Er zat een potlood in, een doosje rozijntjes (op verzoek van de jarige) en een paar snoepjes.
Zoals beloofd een foto van Paulien met haar nieuwe fiets.
"Ik wou dat het al vrijdag was", zei Paulien vanmiddag toen ze uit school kwam.
En dat is niet zo verwonderlijk. Vrijdagavond staat er iets moois op haar te wachten.
Gistermiddag waren we in Gaanderen want er was Pleinfeest. De advertentie van de fietsenmaker had ons mooie acties beloofd.
Aangezien Paulien toe is aan een grotere fiets, ze komt nog net niet met de knieën aan het stuur, namen we een kijkje bij de fietsen.
Na een beetje rondneuzen zagen we een nieuwe fiets voor een schappelijk prijsje. Dat van die mooie acties klopte dus als een bus.
Volgens Paulien fietste hij heerlijk.
Vrijdag gaat Maarten hem ophalen. Geen wonder dus dat het niet snel genoeg vrijdag kan zijn voor Paulien.
Eergisteren zag Bente op tv een vaag reclamespotje. Het ging om een optreden van o.a. een
meidenbandje en een Marrokaans-Nederlandse
rapper uit Almere.
"...een optreden met KUS, Ali B...." zo sprak de stem op de tv.
Bente's reactie hierop was weer geheel des Bente.
"Nou, ik wil hem helemaal niet kussen!"
Twee jaar geleden had Paulien ze al graag willen hebben. Het draaide er echter op uit dat niet ZIJ maar haar kleine zusje van 3 er met de buit vandoor ging.
Vervolgens bleef ze er over dubben. Ja, het leek haar wel mooi maar ook een beetje eng. Daarom ging het feest dus steeds niet door.
Totdat de moeder van haar vriendje c.q. Bente's vriendinnetje vertelde over een andere methode dan de "pistool".
Daar had Paulien wel oren naar dus gingen we vanmiddag naar de juwelier.
Het resultaat zie je hieronder.
Paulien heeft oorbellen en ze is er superblij mee. De Yin Yang-oorbellen worden om de haverklap in de spiegel bewonderd.
Dat zit dus helemaal goed. En Bente wil ze t.z.t. wel eens lenen
De meiden hadden een extra vrije middag. De meesters en juffen hadden namelijk één of andere cursus. Moet ook gebeuren nietwaar.
Ze hadden allebei afgesproken om bij een vriendinnetje te gaan spelen. Vrije middag voor mams dus.
Rond 1 uur werd ik gebeld door de moeder van Bente's vriendinnetje. Haar dochter lag te slapen op de bank. Toch nog een beetje ziek.
Tja, wat nu?
Aangezien Bente binnenkort jarig is en ze had aangegeven wat ze graag wou hebben gingen we naar de speelgoedwinkel. Ik moest ook nog een cadeautje voor een vriendin van Paulien vinden. Dat vond ik helaas niet.
De kleine pop met geluid voor Bente wel. Op het allerlaatste moment werd de pop met paarse outfit toch nog "geruild" voor een met een roze pakje.
Dat ze er nog even op moet wachten vindt Bente niet erg want... "Ik weet toch al wat ik krijg".
Het was leuk in de Efteling. Daarover later meer.
Aan het eind van ons dagje pretpark liepen we nog één keer door het Sprookjesbos. Op zoek naar Langnek want die hadden we de eerste keer gemist.
En echt over het hoofd zien kan je die man niet he?
We namen een andere route en kwamen dit keer dus wel langs de man met de lange nek.
Bente bekeek hem zeer aandachtig en toen kwam ze naar me toe.
"Mama, Langnek heeft schoenen met dropveters erin, die veters zijn."
Bente lag al in bed toen ik Paulien naar boven stuurde. In die tussentijd mag Bente nog een boekje "lezen". Als Paulien boven is moet bij Bente de lamp uit.
Ik kwam op haar kamer en vertelde dat de lamp uit moest. Bente's antwoord was: "Ja, dat wil ik ook want ik wil graag groeien. Maar dat mag niet van jou maar ik doe het toch".
Verleden week bracht ik samen met haar een broek terug die ik te klein had gekocht.
Bente vertelde hoe dat kwam. "Ja, want ik ben gegroeid. Maar dat mag niet van mama".
Het niet mogen groeien is een grapje die we soms maken als de meiden weer een groeispurt maken. Natuurlijk trekken ze zich er niets van aan en smeren juist een extra boterham. "Want we willen net zo groot worden als papa".
Natuurlijk mocht Bente ook trakteren. De kinderen en de juf vonden de traktatie leuk. Er zat een potlood in, een doosje rozijntjes (op verzoek van de jarige) en een paar snoepjes.
