Bente kan volgens de juf op de peuterspeelzaal hele verhalen vertellen. "Joh, wat ze mij allemaal vertelt".
"Ja, en wat daar dan van waar is", schamperde ik.
Sprookjes vertellen kan Bente namlijk ook heel goed.
"Hoe komt het dat Stumpy geen staartje heeft?", vroeg vriendje Rick toen we buiten zaten, en onze kat daar rond scharrelde.
Bente gaf als antwoord: "Nou die hebben wij er heel hard afgetrokken".
Jullie begrijpen natuurlijk wel dat ik dubbel lag van het lachen.
Natuurlijk heb ik Rick gerust gesteld dat Stumpy al geen staart had toen we hem kregen.
Een kloddertje roze hier....
Een kloddertje roze daar
"Mam mag ik schminken?", vroeg Bente vanmiddag.
Nu ben ik normaal niet zo van dat geklieder maar gelukkig kon ze dankzij het mooie weer buiten smeren/kliederen/klaaien.
Binnen een mum van tijd had ze haar gezicht heeeeel erg mooi gemaakt, Tante Til was er niets bij.
De laatste weken vindt Paulien met grote regelmaat van de klok "centjes". Het geld ligt op straat zeg maar.
Vanavond had ik op de valreep besloten om krieltje en sla te gaan eten. Dat moest nog even gehaald worden bij de C1000.
Terwijl Paulien het hangslot om haar fiets knoopte stond Bente al bij de kauwgom/surprise-automaat. Dat ding heeft een enorme aantrekkingskracht.
Toen ik de boodschappen in een tas gooide kwam Paulien heel olijk bij me. "Gevonden". In haar hand blonk een muntje van 50 eurocent.
Ze had het gevonden op de kauwgomballenautomaat. Wat een mazzel.
We liepen naar buiten en Paulien vond dat ze een enorme bofkont was. Eerst al 10 eurocent in het gras en nu weer in de winkel.
Twee tellen later bleek hoe zo'n bofkont ze werkelijk was.
"Waar is mijn sleutel?", vroeg ze en ze keek mij vertwijfeld aan. "Die had je toch in je broekzak gestopt?", zei ik. Maar daar zat hij niet in.
Ze keek naar haar fiets en riep:"Oh, wat een geluk. Hij is er nog, hij zit in nog in mijn slot!"
Een nieuwe mijlpaal voor Bente vandaag.
De zijwieltjes hingen er al geruime tijd als versiering aan haar fiets. Lees: ze had nauwelijks steun aan die dingen.
Vandaag besloot Maarten ze er af te halen.
Het opstappen moet nog even geoefend worden, maar verder.... geen enkel probleem hoor!
"Ik ben heel heel groot want ik kan zonder zijwieltjes fietsen".
Het liefst doe ik zonder de kinderen boodschappen. Werkt wel zo snel en het verkomt gezeur over de kaugomballenautomaat.
Vandaag moesten de meiden echter mee.
Terwijl ik naar een doos zocht stonden zij naar de kaugomballen te loeren.
Toen ik bij ze kwam stond Paulien in de rij bij de visafdeling. "Wat heb jij daar?", vroeg ik want het was duidelijk dat ze iets in haar hand hield. Ze liet me een euro zien. "Gekregen van een mevrouw. We mochten hem wisselen voor 20 eurocentjes of 50 en dan kunnen we hem daar in doen". Ondertussen was de mevrouw al de winkel ingelopen, maar ze hadden netjes "dankjewel" gezegd.
Het was "een hele aardige mevrouw en ook lief"aldus de dames. Bente benadrukte nog dat het een hele oude oma was.
Als het inderdaad de (onbekende) dame is die ik de winkel in zag lopen, dan hadden ze haar achterkleinkinderen kunnen zijn. Misschien zijn ze daarom wel zo verwend 
Leuk raadseltje of niet?
Ik wist natuurlijk allang dat het juiste antwoord niet gegeven zou worden.
Bij het zien van een auto onder een stuk zeil denk je al gauw aan spookauto of iets dergelijks
Tenzij je Bente heet natuurlijk 
Dan denk je net even iets anders. Volgens Bente is dit namelijk een geheime auto.
Vandaag enkele prietpraatjes van Bente, die weer lekker op dreef was vandaag.
Vanochtend gingen we samen naar het ziekenhuis want ik moest bloedprikken. Toen dat gebeurd was zei Bente: "Doet dat pijn?". Ik ontkende. "Je hebt niet eens gehuild mama". Waarop de "prikster" in de lach schoot en opperde dat ik wel een sticker had verdiend.
Even later fietsten we naar huis. Aangezien de wind flink koud was stopte ik één hand in mijn jaszak. Vanaf het achterzitje kwam er commentaar: "Hé doe je hand eens aan het stuur. Met twee handen aan het stuur, dat weet je toch?!"
's Middags dacht Bente te weten waar katten vandaan komen. "Paulien, weet jij waar katten vandaan komen?"
"Nou?", vroeg Paulien nieuwsgierig.
"Uit machines"
Dan tot slot een vraag. Een straat verderop staat een auto onder een afdekzeil, net als onderstaand plaatje. Iemand enig idee hoe Bente dit noemt?
Mooi mazzel hadden we gisteren want de zon scheen, dus konden we met "het spul" naar buiten.
Paulien stuiterde als Tijgertje in het rond want "De tweeling" zoals zij het omschreef was er ook.
De kadootjes werden verstopt en Paulien mocht ze opzoeken. Daarna gingen ze cake versieren en een tegel verven.
Drie maal raden wie daar het meest geconcentreerd mee bezig was. Precies...Bente.
Inmiddels was er al ruim een uur voorbij en lieten we de kinderen tikkertje en verstoppertje doen op het plein. De hele buurt kon meegenieten
Vervolgens kregen ze nog een broodje van bladerdeeg met knakworst, drinken en een ijsje toe. Toen was het feestje alweer voorbij. De tijd vloog voorbij, en iedereen had het naar zijn zin gehad. Vooral de jarige, en daar draait het natuurlijk om.
Paulien is flink verwend en kan in ieder geval flink knutselen en spelletjes spelen. Zie foto. (De sjoelbak en fietstassen staan niet op de foto.)
