Er is er een jarig,
Hoera, hoera,
Dat kun je wel zien dat is zij..
"Wat is zij groot geworden", zei gister iemand tegen me die Paulien al een tijdje niet had gezien. En daar had ze volkomen gelijk in.
Vandaag is Paulien nog een stukje "groter" geworden, want ze is nu 7!
Als traktatie nam ze een cactus mee, zie foto.
Vanmiddag wordt het helemaal dolle pret want dan geeft ze haar feestje.
Tijdens de paasdagen zijn Paulien en Bente bij de bezoekjes aan mijn moeder en schoonfamilie weer lekker verwend. Ze kunnen zich ziek eten in chocolade eieren.
Gisteren mochten ze van mij een paasei dat ze van oma hadden gekregen. `We hebben een spannend ei gehad`, vertelde Bente ´s avonds aan Maarten.
Nu willen jullie natuurlijk graag weten wat een spannend ei inhoud.
Een spannend ei is een chocolade ei met smurrie er in, die je met een lepeltje er uit moet eten.
Vanochtend moest (nadrukelijk verzoek van Bente) ik mee naar het paasontbijt.
Het was gezellig en lekker. Bente liet zich de beschuitjes met chocopasta en hagelslag goed smaken.
Maar het aller, allerleukste was het snijden met een mes. Wat een normaal mens niet voor elkaar krijgt lukte Bente wel.
Beschuit in stukjes snijden zonder dat hij van te voren al in stukjes brak.
Het was me het dagje wel vandaag, zeg Pfft.
Paulien was vrij en die besloot te gaan spelen op het plein samen met Bente. Voor mij een mooie gelegenheid om de achterdeuren te schilderen. Het was immers ook mooi weer.
Opeens hoorde ik een straat verder op piepende remmen. Daarna doodse stilte. "Dat is goed gegaan", dacht ik nog. Niet veel later kwam Paulien mij ophalen. Ik holde achter haar aan en vond Bente in de stabiele zijligging op straat. Een stukje verderop lag haar fietsje vlak voor een busje.
Er stonden veel mensen om haar heen die meteen begonnen te "drammen" dat ik vooral NIET in paniek moest raken. Ik was niet in paniek, hoogstens ontzettend geschrokken.
Bente was van de stoep afgefietst en gevallen. Op dat moment was het busje komen aanrijden en die moest dus vol in de remmen.
De ambulance was ondertussen ook al gebeld, maar die kon ik gelukkig afzeggen. Het viel 100% mee met de "schade".
Van een oude man met een verrot gebit kreeg Bente nog twee euro in haar handjes gedrukt.
Thuis ging ze vrijwel meteen naar bed en heeft ze diverse malen gespuugd.
Bente heeft dus (weer) een hersenschudding en moet het voorlopig maar even kalm aan doen.
Vandaag ging ik even met Bente de stad in voor een paar kleine dingetjes.
De Blokker heeft heel slim bekeken (vanuit de Blokker gezien) de huishoudartikelen en speelgoedafdeling op de eerste verdieping.
"Kijk, dat meisje zit nergens aan", sprak een moeder en wees naar Bente.
"Ja, nu even niet", zei ik, want in mijn ooghoeken zag ik Bente richting
speelgoed met veel herrie gaan waar ze ook acuut op diverse knopjes drukte. Voor mij kwam dat niet als een verrassing.
Op diezelfde afdeling vond ik een leuke puzzel van 250 stukjes voor Paulien. Alvast voor haar verjaardag had ik zo bedacht.
"Dat moet je niet aan Paulien vertellen hoor. Het is ons geheimpje", sprak ik samenzweerderig tegen Bente. Die ging daar mee akkoord.
Geheimen bewaren kan ze goed, want over het kado dat ze gemaakt hadden op de peuterspeelzaal voor juf Thea had ze met geen woord gerept tegen de desbetreffende juf. Dat was dus kat in t bakkie wat betreft ons geheim.
Op de valreep vond ik ook nog een paraplu voor Paulien, die ging dus ook mee.
Thuis briefde Bente het geheim door aan Maarten. "Maar niets tegen Paulien zeggen hoor", drukte ik haar nogmaals op het hart.
Toen Paulien binnenkwam gebeurde er het volgende.
Paulien:"Hé een nieuwe paraplu. Voor wie is die? Voor mij?"
Bente:"Ja, die hebben we voor jouw gekocht." En met een lichte twijfel in haar stem : "En een puzzel als kadootje".
Met grote ogen keek Paulien mij aan waarop ik als een ware Pinoccio zei dat we geen puzzel gekocht hadden maar de paraplu een kado was.
Gelukkig duurt het nog tot mei voor ze jarig is en dan is ze dit voorval hopelijk vergeten.
Gisteravond laat werd Bente wakker van haar eigen gekuch en gesnotter. Ik gaf haar een hoestdrankje en stopte haar weer onder de dekens.
"Ze hoest behoorlijk, ze blijft er soms bijna in", zei juf Thea vanochtend tegen me. Rond half 5 hing Bente stilletjes op de bank. En dat is niets voor haar.
"Niet ziek worden", sprak ik haar toe,"je moet morgen op de schoolfoto en donderdag heb je feest van juf Thea".
"Ja, en dan kan ik ook niet met oma naar de dierentuin", sprak de wijsneus.
Ondertussen werden de wangen steeds roder en namen de praatjes nog meer af. Die schoolfoto zag ik niet meer zitten en ik was van plan dat morgenochtend af te gaan zeggen. Inmiddels is helemaal duidelijk dat Bente morgen thuis blijft.
Ze met 40 graden koorts in bed.
Nu maar hopen dat ze donderdag is opgeknapt, zodat het afscheidsfeestje van juf Thea niet aan haar neus voorbij gaat, want dat zou helemaal zielig zijn.
Rond kwart over 9 melden wij ons bij de balie van het K.N.O.-gebeuren. Een half uur later werden we op gehaald door een aardige zuster. Ze legde nogmaals uit wat er ging gebeuren en liet het kapje waaruit het "slaapmiddel" komt zien.
Paulien kreeg een mooie "operatiejurk" aan en vervolgens moesten wij wachten. Heel erg lang wachten. (Maarten was ondertussen alweer naar huis om Bente van de peuterspeelzaal te halen.)
Rond een uur of 12 was Paulien eindelijk aan de beurt. Een kwartier later lag ze weer op zaal. Ze was nog een beetje duizelig maar dapper. "Ik hoefde niet te huilen". Snel werden er 3 bekers ranja naar binnen gewerkt en kreeg ze 2 ijsjes. Het dapperheidsdiploma dat ze heeft gekregen heeft ze dan ook dubbel en dwars verdient.
Eigenlijk waren de zetpillen en de pleister (die rond het infuus zat) die er af moest het ergste . De pleister mocht ze zelf verwijderen en daar was Paulien best trots op.
Thuis nam ze nog een paar ijsjes en glaasjes ranja. Vanavond begon ze met een chocoladetoetje, maar toen ze ons zag eten kreeg ze ook zin aan vast voedsel. De twee plakjes ontbijtkoek en paar happen tagliatelle gingen er dan ook prima in.
Kortom het gaat prima met onze heldin.
En zo zat ik deze week voor de tweede keer bij een voorleesontbijtje. Vanochtend kreeg Paulien het verhaal van "Kleine kangoeroe" te horen. Ik geloof dat Paulien het wel gezellig vond en daar ging het natuurlijk om.
Mams vond het vooral chaotisch.
Toch was ik blij dat dit vandaag was en niet morgen.
Een juf gaf de kinderen een pluim dat ze zo mooi op tijd waren. Of ze dat morgen ook gingen doen.
Nou Paulien niet. Die gaat niet naar school. Ze krijgt morgen namelijk buisjes en de neusamandelen worden weg gehaald.
Dat betekent dus dat het ontbijtje morgen uit een glaasje appelsap bestaat. Dan was het voorleesontbijt toch beter.
