Vandaag stonden er gebakken aardappeltjes, kipkluifjes en sla op het menu. Vooral de kipkluifjes vinden de meiden lekker. De kilo kip ging dan ook met groot gemak op.
Terwijl ik de afwas deed, deelde Bente mij mede dat ik moest bedenken wat we morgen zouden gaan eten.
"Waarom?", vroeg ik haar.
"Omdat ik daar geen zin aan heb", was het antwoord.
"Maar mama bedenkt dat al iedere dag. Ik heb het vandaag bedacht, en gisteren, eergisteren en zondag. Vraag papa maar wat die wil eten morgen."
Even later kwam ze beneden met de volgende boodschap: "We eten kip met spinazie en spruitjes".
"Spruitjes?", checkte ik voor de zekerheid want dat is iets wat beide meiden niet lekker vinden.
"Ja, kip met spinazie en spruitjes".
Navraag bij Maarten naar dit merkwaardige menu deed me beseffen dat Bente een rijke fantasie heeft.
Maarten had namelijk iets geheel anders geantwoord: pasta of lasagne.
Vanochtend kregen we met dank aan de C1000 een lekker ontbijtje op de peuterspeelzaal. Bente liet zich de krentenbol met chocopasta goed smaken.
Daarna werd er door een dame van het gemeentebestuur, in het kader van het Nationale Voorleesdagen, een verhaaltje voorgelezen. Het ging over een kangoeroe die niet uit de buidel wou. De kinderen vonden het helemaal geweldig en kropen steeds dichterbij.
Bente zat op een gegeven moment bijna met haar hoofd in het boek.
Uiteindelijk kwam het natuurlijk helemaal goed met de kleine kangoeroe en hupte ze vrolijk rond.
Net zoals de juf, die verkleed was als kangoeroe.
's Middags toen Bente weer naar school moest heeft ze deze juf vertelt wat ze er van vond.
"Het was stom. Jij was die kangoeroe".
Dit is een logje over twee kleine heldinnen op sokken.
Bente vond het maar niets dat de tandarts in haar mond moest kijken en hield de kaken stijf op elkaar. Ze deed als extra bescherming een hand op haar mond. Uiteindelijk wist mama haar toch over te halen.
Voor Paulien had de tandarts ook een fijne traktatie in de aanbieding: een fluorbehandeling.
Het cadeautje na afloop maakte voor beide dames veel goed.
Later op de ochtend gingen we naar de K.N.O.-arts. In overleg met hem besloten we de neusamandelen te laten verwijderen en buisjes in de oren te laten plaatsen. Bij het maken van de afspraak voor de operatie (die 2 februari plaats vindt) kregen we uitleg.
Daarna moesten we naar de narcotiZeur. Ja die Z staat daar bewust!
Paulien werd gemeten en gewogen door zijn assistente. Vervolgens moesten we een half uur wachten op meneer de zeur.
Toen vroeg ik hem of Paulien i.v.m. de operatie, waarbij je kunt nabloeden, getest diende te worden op trombofilie. Ik heb dit namelijk, maar Paulien was er nog niet op getest. Onmiddelijk kreeg ik het verwijt om de oren waarom er nooit eerder getest was. (Ehm.. was niet eerder nodig. Je laat toch niet voor de lol je kind lekprikken?!)
Paulien moest dus geprikt worden op Proteine S en dat leverde een "klein" drama op. Er kwam een extra prikmadame aan te pas om de aktie te doen slagen. Mams hielp ook dapper mee dus uiteindelijk lukte het in één keer.
Een heel klein beetje valt Pauliens reactie wel te begrijpen hoor. Acht buisjes bloed valt ook niet mee als je zes bent en voor de eerste keer gaat bloedprikken.
Toen alle moed weer bij elkaar geraapt was, en er op school flink over was opgeschept, kwam het verzoek een foto te maken voor weblog van haar pleisters. Zoiets doe je als moeder natuurlijk meteen dat begrijpen jullie.
Dus bij deze een foto van de pleisters op de wonde.
Dat is snel het lijkt Overtoom wel..
Vanmiddag ging ik met Paulien naar de dokter. Het "gemiep" over oorpijn blijft maar aanhouden.
Er was wel een verbetering ten opzichte met ons vorig bezoekje, maar toch niet helemaal okay.
Vermoedelijk zijn de neusamandelen opgezet.
Sinds kort moet de huisarts zelf een fax sturen om een afspraak te maken bij de K.N.O.-arts.
"Dat is mooi. Dan kan ik het nog even iets aandikken zodat ze eerder aan de beurt is", zei hij tegen mij.
Ik was amper een uur thuis of de assistente van de K.N.O.-arts belde al.
Dinsdagochtend mag Paulien al komen. Supersnel dus 
Paulien en Bente zijn al helemaal in de kerstsfeeer.
Vandaag hingen we nog lekkere chocolaatjes en schuimpjes in onze kerstboom. Oei, verleidelijk hoor
's Avonds vierde Paulien kerst op school. Met toneelstukjes, opzeggen van gedichtjes etc.
Nee, Paulien heeft geen "optreden" gehad. "Ik ben verlegen, dus dan hoeft dat niet".
Ik dacht er het mijne over ten aanzien van het verlegen zijn.
Morgenochtend is er een kerstontbijt op de peuterspeelzaal.
Één van de ouders mag dan mee. Wel dienen we zelf lekkere dingen mee te nemen.
Wij zorgen voor knakworstjes in bladerdeeg en een tortilla. Dat wil zeggen Maarten zorgt er voor dat alles gemaakt wordt.
Mams gaat morgen gezellig met Bente mee om alles te proeven en op te eten.
Het gaat echt lekker hier in huis 
Paulien is al sinds dinsdagochtend thuis omdat ze de hele tent bij elkaar hoest, oorpijn en hoofdpijn heeft.
Woensdag werd ik ziek. Inmiddels ben ik weer redelijk opgeknapt maar het eten smaakt me nog niet echt.
Donderdagavond begon Bente te jengelen en niet veel later kon al haar beddengoed de was in. Had ik haar blijkbaar toch aangestoken. Bente is overigens wel weer helemaal opgeknapt.
Vanmiddag, tijdens het kerstkaarten maken, zat Paulien sipjes aan tafel. Uiteindelijk ging ze toch naar bed.
En maar goed ook want ze had 40 graden koorts. Een kinderaspirine deed gelukkig "wonderen".
Nu maar afwachten hoe de zaken er morgen bij staan.
Om te bewijzen dat ik niet de enige ben hier in huis die wel eens iets wint, het volgende...
Een tijdje geleden deden Paulien en Bente mee met een kleurwedstrijd van de groenteboer.
Gistermiddag toen ik voor Pampus in bed lag ging de telefoon. "Het is voor jou, Bente", hoorde ik Paulien zeggen maar even later kwam Bente met de telefoon naar boven. "Voor jou, mama".
Bente had een prijsje gewonnen met de kleurwedstrijd. Super!
Nog geen 5 minuten later ging de telefoon weer en handelde Paulien het telefoontje af. "Mam, dat was diezelfde mevrouw. Ik heb ook iets gewonnen". Fantastisch!
Samen met Maarten hebben ze hun prijs opgehaald. Twee mooie kerstberen.
Gistermiddag liep er een klein lief prinsesje rond hier in huis. Het bewijs staat hieronder. (Let ook vooral op de charmante details, zoals sokken in de prinsesseschoentjes.)
Ik denk dat we het bed van dit kleine prinsesje eens goed checken op een erwt.
's Avonds, toen wij naar bed gingen, troffen wij namelijk het onderstaand tafreel aan.
