Het Sinterklaasgebeuren was een groot en gezellig feest.
We hadden twee hulp Pietjes die de pakjes mochten uitdelen. Dat ging ze reuze goed af.
We zijn allemaal reuze verwend door Sinterklaas.
Bente riep bij elk kado dat ze uit mocht pakken. "Ik ben benieuwd wat er in zit".
Vooral de kassa die ze kreeg was een groot succes. Op weg naar huis was ze bang dat hij niet mee was gekomen, want ze zag hem niet. Hij lag veilig achter in de kofferbak.
Paulien kreeg een spelletje (Billy Bones) dat ze dolgraag wou hebben. En het scheetkussen was ook megagrappig.
Jullie snappen wel, dat het na thuiskomst nog lang onrustig was in Huize Kwebbel.
Om kwart voor negen begint de peuterspeelzaal.
Je mag dan nog even gezellig met je kind puzzelen of spelen. Rond een uur of negen moeten de mama's en papa's naar huis.
Meestal maakt Bente een stuk of 3 puzzels en vervolgens zeg ik tegen haar dat ik moet gaan.
Dan loopt zij naar het raam en zwaait nog even naar me.
Vanochtend had Bente echter de regie in handen.
Nadat ze 1 puzzel gemaakt had zei ze tegen me: "Mama jij gaat nu weg, en dan ga ik nog naar je zwaaien".
"Ga nog maar een puzzel maken", zei ik, om toch nog wat tijd te rekken.
Bente wees me echter resoluut de deur. "Nee, daar heb ik geen zin aan. Jij gaat nu weg en ik ga zwaaien".
Met gemengde gevoelens droop ik af.
Nog een paar dagen en dan mogen we weer in hokjes denken. Dat wil zeggen in een klein hokje bedenken welk knopje we indrukken (of vakje we rood aankruizen).
Inmiddels ben ik het wel spuugzat dat je nergens naar toe kunt zappen of je ziet een "politieke kop" in beeld. Praatprogramma's, spelletjes of iets als Boulevard. Je kunt het zo gek niet bedenken.
Het lijkt wel of ze denken: "Maakt allemaal niet uit als we maar in beeld zijn, dat is belangrijk!"
Om nog maar te zwijgen over de folders die je in de stad bijna in je handen krijg geduwd.
Toch kunnen die folders ook nog komische tafrelen opleveren.
Zaterdag liep ik met Paulien en Bente richting de juwelier. Onderweg daar naar toe probeerde Groen Links mij een folder aan te smeren, maar daar had ik geen zin in. Paulien nam de folder echter zeer resoluut aan en stormde door met een blik van: "Okay kom maar op, geef maar hier".
De man van Groen Links vond het ook wel een giller. Zelfs toen ik nog eens achterom keek stond hij nog te schuddebuiken van het lachen.
Paulien wil graag oorbellen. Eigenlijk zou ze die krijgen als ze haar zwemdiploma had, maar we gooiden het op een akkoordje, ze mocht ze nu al.
Nadat we Sinterklaas hadden gezien op tv gingen we samen met Bente naar de stad. De meiden namen tekeningen mee want Sinterklaas reed ook in Zwolle rond. Niets is onmogelijk bij die man 
Op weg naar de juwelier hoorden we muziek. "Ooh Sinterklaas!", riep Bente blij. In de Diezerstraat liep een optocht, en uiteindelijk vonden we ook een Piet die de tekeningen in ontvangst nam. Toen bleek ook dat de Sint nog in aantocht was. De meiden kregen zakjes met pepernoten. Paulien liet deze Piet duidelijk weten hoe de zaak er voor stond. "Piet, je bent zwart van voren en wit van achteren". Later verklaarde ze dat het een "Piet van de winkel was", en onder de handschoen was het ook wit.
Vervolgens liepen we naar de juwelier om oorbellen te laten zetten.
Paulien koos mooie rode uit. "Die wil ik ook", riep Bente meteen.
Toen het moment daar was durfde Paulien het toch niet aan. Bente moest eerst. Die durfde namelijk wel.
Tot dat de eerste oorbel in het oor zat. Huilen, huilen en die tweede bliefde ze niet meer.
Na een beetje babbelen kreeg ik haar zover maar ondertussen voelde ik me een in en in slechte moeder.
Om een lang verhaal kort te maken. We gingen naar de stad voor oorbellen voor Paulien en Bente heeft ze nu.Die is er inmiddels ook heel erg blij mee. Temeer omdat ze die van Sinterklaas en Piet heeft gekregen.
..althans, voor een groot deel.
"Mam, eerlijk zeggen. Koopt Sinterklaas de kadootjes of doe jij dat of papa. Eerlijk zeggen".
Ik kijk haar aan met een blik van: Hoe kom je erbij.
"Zoë zegt dat ze 's avonds een keer naar beneden ging en dat haar papa en mama de kadootjes inpakten".
Tja, wat doe je in zo'n geval.
Ik besloot haar even mee te nemen naar boven en er over te praten.
"Wat denk jezelf?", vroeg ik.
"Ik denk van niet. Hij, en Zwarte Piet passen toch ook niet door de schoorsteen?".
Toen zat er eigenlijk niet veel anders op, dan de waarheid te vertellen.
Paulien heeft mij plechtig beloofd het geheim goed te bewaren. Maar dat is nog best wel moeilijk, als er toch nog vragen boven komen drijven. Want waar blijven de suikerklontjes en de wortels bijvoorbeeld.
En wie speelt er dan voor Sinterklaas?
Deze ochtend schrok ik wakker.
De wekker liet mij zien dat er ook reden was om te schrikken. Het was veel later dan ik normaal mijn bed uit kom.
Maar waarom had ik dat kreng (de wekker dus) dan niet horen afgaan? ?
Een druk op de knop om de ingestelde alarmtijd te bekijken gaf de oplossing.
Het bleek dat een kleine kabouter graag lang uit wou slapen. Ze had de alarmtijd op 21.35 ingesteld.
De vernieuwde tijdsinstelling werd overigens in alle heftigheid ontkend.
Met veel liefde schoof ze Stumpy de schuld in zijn pootjes.
Paulien en haar vriendinnetje Ylse leven op een roze wolk.
Ze zijn verliefd op bijna dezelfde jongen.
Het valt ook helemaal niet mee om verliefd te zijn op een tweeling. Ze lijken zo verschrikkelijk veel op elkaar. Moeilijk hoor.
Tot voor kort waren ze er nog niet over uit wie nu op wie was. Inmiddels is de kogel door de kerk.
Ylse is op Iwan. en Paulien op Thymo.
"Ik denk dat ik later op een schip ga wonen", verkondigde Paulien in de herfstvakantie.
"Thymo woont ook op een schip, dus dan moet ik dat later ook". En zo maakt ze wel meer opmerkingen over dit leuke jongetje (want leuk is hij) in haar leven.
Maar waag het niet om iets over haar verliefdheid te zeggen, want dan is de boot aan.
Maandag zit de vakantie er weer op. Tenminste wat Bente betreft, want Paulien heeft nog een extra dagje vrij.
Studiedag van de onderwijzers. Blijkbaar was de vakantie niet lang genoeg om te studeren
Hoe dan ook, de zwemles gaat wel door.
Dus bespraken wij dat afgelopen zaterdagavond aan tafel.
"En dan ben je maandag nog vrij van school, maar je moet wel naar zwemles. Het is dan kijkweek"
Waarop Bente mij aanvulde: "Ja, met koekhappen".
Het duurde even voor het tot me door drong wat ze bedoelde.
Bedankt meneer Peijnenburg
