Vandaag mocht Bente bij een vriendinnetje spelen en er 's avonds blijven eten want ze aten frietjes.
Dat vond ze natuurlijk hardstikke leuk. Bijna een feestje.
Paulien was bijna een feestje door de neus geboord.
Twee weken geleden vroeg de moeder van een vriendje of ze ook op zaterdagavond op een feestje mocht komen. Het zou tot een uur of 9 duren. Ik vond het geen enkel probleem.
Vervolgens gebeurde er niets.
Totdat ik gisteren werd gevraagd of Paulien ook naar het feestje van D. moest.
Nee dus, want we hadden geen uitnodiging gehad.
Vreemd? Ja wel een beetje, maar misschien was D. van mening veranderd over het uitnodigen van een meisje. Kan.
Vanochtend werd ik er weer naar gevraagd en kreeg ik ook te horen dat de uitnodiging een "briefje" was geweest.
Thuisgekomen "dook" ik meteen in onze paraplubak. En daar lag hij ...bovenin. Merkwaardig dat geen van ons allen dit niet eerder was opgevallen.
Komt het toch nog goed
De afgelopen periode hebben de meiden amper op hun fiets gezeten.
In de kerstvakantie stonden beide fietsen ongebruikt in de schuur
Na de vakantie was het ook rotweer dus liepen we iedere dag naar school. En de schuurdeur klemde zo erg dat hij niet open ging, maar dat is een ander verhaal. ( Dat probleem is inmiddels ook verholpen)
Vandaag was het eindelijk zo ver dat ze weer op de fiets konden.
En wat blijkt?
Beide dames zijn stiekem een stuk gegroeid zodat het zadel en stuur omhoog moest.
Vanmiddag moest ik met de dames naar de tandarts. Alles was dik in orde.
Nadat ik Paulien naar een vriendinnetje had gebracht ging ik met Bente opnieuw naar de tandarts. Ze moest namelijk een "laklaagje" over haar "grote mensen kiezen" zodat ze sterk blijven en ze er minder snel gaatjes in krijgt.
Toen de tandarts klaar was kreeg Bente opnieuw een muntje om een cadeautje uit de automaat te halen. "Dus toch
nog een muntje, mama'
Daarna liepen we naar de kapper want Bente's haren hingen in haar ogen. "Ik zie soms niets als ik een werkje moet doen".
De pony werd geknipt en achter ging er op haar verzoek ook een flink stuk af. Dat vind ik ook wel fijn want dan is het na de zwemles een stuk makkelijker te kammen.
Bente kreeg ook nog leuke kleurgel in d'r haren. Roze en glitters.
Op mijn vraag waarom ze zo stil was geweest (terwijl ze de vorige keer de kapster de oren van het hoofd kletste) antwoorde ze: "Ik was gewoon een beetje verlegen".
Hieronder een foto van een verlegen meisje met haar nieuwe kapsel.
We zijn er nog wel hoor maar er gebeurd niet zo heel veel dat het loggen waard is.
Vanavond aan tafel hadden we nog wel een komisch momentje.
Op school was het kriebelteam rond geweest i.v.m het checken op hoofdluis. Helaas werden deze kriebelbeesten in Bente's klas bij een kindje ontdekt. Niet zo leuk dus.
's Middags had Maarten mij een mail doorgestuurd waarin stond dat hij van zijn baas een blijk van waardering zou krijgen in januari. Dat is fijn nieuws, en mooi meegenomen.
Aan tafel vroeg ik Maarten of hij wist of "er nog meer op zijn werk waren geweest die iets hadden gekregen".
Waarop Bente vroeg: "Wat? Hoofdluis??"
En pa en ma vervolgens bijna onder de tafel lagen van het lachen.
Ik ben uitgekeken op onze muren met steenstrips dus wil ik ze van een laagje verf voorzien. Welke kleur ze gaan worden daar ben ik nog niet helemaal over uit.
Eergisteren was ik voor een tube allesvuller bij de Fixet en nam ook twee kleurstalen mee.
Vanmiddag bracht ik Bente naar een vriendinnetje toe en vond de twee kleurstalen in mijn jaszak.
"Welke vind je het mooist?", vroeg ik Bente terwijl ik haar de kleine stukjes papier gaf. Ze bekeek ze. "Parelmoer"; witter bestaat niet. En "Winte"r, die gek genoeg bijna grijs lijkt.
"Die", zei ze terwijl ze de Parelmoer aanwees.
"Ja maar die is wel ERG wit", vond ik.
Toen ik haar vertelde dat het voor de muren in de kamer was sprak ze de wijze woorden: "Oh maar dat is toch wel mooi, president Obama heeft zijn hele huis wit. En sneeuw is wit dus het is best mooi."
Haar uitspraak vond ik ook mooi
Morgen moeten de dames weer naar school toe. En zoiets valt na zo'n fijne vakantie niet mee.
Dat is om ziek van te worden. "Ohw, ik heb zo'n buikpijn", zei Bente vanavond tijdens het avondeten toen die eerste schooldag van 2010 ter sprake kwam.
Vervolgens at ze met smaak haar broodje shoarma op.
Toen bij haar de lamp uit moest en ik haar een kusje gaf vroeg ze zich het volgend af. "Ben je eigenlijk ziek als je hoofdpijn en buikpijn hebt?".
"Dat ligt er aan.", zei ik, want ik voelde de bui al hangen.
"Oh.", klonk het teleurgesteld. Om daarna met veel dramatiek te melden. " Ohw. Ik heb zo'n buikpijn en hoofdpijn net zoals toen ik ziek was".
Een duidelijk gevalletje van schoolziek?
Vandaag moesten beide dames 's ochtends nog naar school. "En dan krijgen we ijs mama". Dus er was genoeg reden om naar school te hollen
Het ijs had eigenlijk gisteravond tijdens het kerstdiner op tafel moeten komen maar er was iets mis gegaan. Er was geen ijs geleverd, daarom kregen ze dat vandaag.
Wat we hier in de Achterhoek ook nog te goed hadden was sneeuw. In het Noorden lag/ligt veel sneeuw en hier lag helemaal niets.
Maar dat is allemaal goed gekomen. Terwijl wij boeken uitzochten in de bieb is er een klein laagje gevallen. En dat vonden onze meiden geweldig."Oooh, sneeuw! Dat lag er net nog niet".
En zo begint de vakantie op een leuke manier.
Vrijdag overdag ging het best redelijk met Paulien. Daarom zagen we ook niet in waarom ze niet bij opa en oma zou kunnen logeren.
Ze zag nog wel een beetje pips en moe, dat was alles.
Wel leek het ons zo verstandig om niet naar de kerstmarkt in Münster te gaan, zoals eigenlijk de bedoeling was.
Dat bleek een wijs besluit want zaterdagochtend werden we gebeld door oma. Paulien was 's nachts niet lekker geworden waardoor oma diverse onderbroeken en het beddegoed had moeten verschonen.
Natuurlijk baalde Paulien als een stier dat ze mee moest en Bente nog wel een nachtje mocht blijven.
Maar ze snapte ook dat het thuis veel prettiger uitzieken is. En daar is ze nu nog steeds mee bezig want echt opschieten doet het niet. Morgen blijft ze in ieder geval nog thuis.
