Maarten had vandaag een afspraak bij dokter. Hij blijft namelijk aan 't kwakkelen.
Woensdag kreeg hij de uitslag van het bloedonderzoek naar schildklier, nieren en lever.
De schildklier is nog niet helemaal in orde, dus dat betekend meer Thyrax slikken.
De leverfunctie was ook niet goed. Het verklaarde echter niet de rugpijn die Maarten heeft. Dat zou eerder iets met de nieren zijn, maar die waardes waren goed.
Volgende maand moet hij voor een echo van de buik naar het ziekenhuis.
Wel apart dat de (vervangende) huisarts niet even de moeite nam de rug te voelen of de buik techecken op prikkebare darm.
Ondertussen wachten we maar weer af.
Wat een shitzooi.
Vandaag moest mijn schoonpa naar het ziekenhuis waar hij uitslag kreeg van een onderzoek dat hij onlangs onderging.
Zijn vermoedens werden bevestigd. Hij heeft prostaatkanker.
Een keiharde klap. Destemeer omdat hij genezen is verklaard van darmkanker.
Het enige wat we mogen hopen is dat ze er op tijd bij zijn geweest en het niet uitgezaaid is in de botten.
De botscan moet nog plaatsvinden. Morgen wordt de afspraak gemaakt.
Shitziekte 
Ik moest vanavond op ziekenbezoek en Maarten zou later thuis zijn. Daarom liet ik de meiden na het eten alvast hun pyama aan doen.
Paulien had het eten amper achter de kiezen of ze stond al in haar pyama buiten. Bente riep naar beneden dat ze boven was. Enige tijd later kwam ze weer beneden.
Toen ik haar zag moest ik vreselijk lachen. Ma Flodder in het klein 
Uiteindelijk was Maarten toch nog redelijk op tijd thuis en fietste ik als een speer naar het ziekenhuis. Mijn oom Jans ligt daar aangezien hij vorige week onwel was geworden. Afgelopen maandag is hij geopereerd en heeft 5 omleidingen gehad.
Maar het ging (naar omstandigheden) goed met hem, en hij was vrolijk en vol praatjes. Morgen mag hij weer naar het ziekenhuis in Emmen toe dus dat is goed nieuws. (Veel handiger voor de familie ook).
Hij liep zelfs nog even mee naar de lift zodat ik hem, mijn tante, neef en nicht nog even kon laten zien waar in Zwolle ik ongeveer woon 
Daarna fietste ik vrolijk naar huis want dat het zo goed gaat is een behoorlijke opluchting.
"Het is heel heel erg breekbaar", waarschuwde Bente mij toen we het cadeautje (ingepakt natuurlijk) mee namen naar huis.
Thuis verstopte ze het samen met papa.
Vrijdagavond, tijdens het avondeten, zou ze even uitgebreid gaan vertellen wat het cadeautje was. "Ja maar ik vertel het aan papa".
Dat mama ook aan tafel zat en het niet mocht weten was ze even vergeten.
Zaterdagochtend was de spanning te groot geworden en briefde ze me de inhoud van het pakketje door. "Het is breekbaar en je kan het op je jas doen". 's Middags vertelde ze ook waar het lag. "Het ligt in de la".
Maar mams heeft netjes gewacht tot deze ochtend. Het was ingepakt in een gekleurd papiertje waar Bente twee hele mooie poppetjes op getekend had. De éne was Elvis volgens Paulien. Bente stemde daar mee in. De andere was mama met heel veel kleurtjes in d'r haar.
Het cadeautje staat hier onder afgebeeld. Mooi he?
Vandaag hadden wij een feestje. 125 jaar op deze aardkloot. Bij elkaar opgeteld dan.
Mijn schoonvader is onlangs 65 geworden en mijn schoonmoeder werd vandaag 60.
Zoiets moet natuurlijk groots gevierd worden en dan maak je er qua kado's ook een groot feest van.
Nu heeft mijn schoonmoeder één grote hobby en dat is schilderen. Met verf,kwasten penselen, etc is ze druk doende.
Ik was er ook druk doende mee om een leuke surprise in elkaar te fröbelen. Hieronder zie je het resultaat.
Lang niet gek, al zeg ik het zelf
Vandaag belde ik met een school in Ulft. Om er voor te zorgen dat de dames straks naar de grote vakantie naar school kunnen moet er een geschikte school gezocht worden, nietwaar.
De school was, volgens de familie, goed uit de test gekomen. En het zou dan ook dichtbij huis zijn. Ook niet verkeerd.
In eerste instantie bleek het onmogelijk om de school morgen te bezoeken. Balen want dan zijn we in Ulft.
's Middags werd ik terug gebeld door de directeur. Ja hoor, een bezoekje kon best geregeld worden als we toch in de buurt waren.
Geen enkel probleem. En na zo'n lange rit zou er ook koffie of iets dergelijks klaar staan voor ons.
Kijk, dat is nu fijne service. Als de rest ook zo gaat op die school dan weet ik het wel
Vandaag kreeg ik (eindelijk) de NovaSure. NovaSure is een fraai woord voor het verwijderen van het baarmoederslijmvlies door elektrische energie. En dat klinkt enger dan het is.
Om 9.15 heb ik me keurig gemeld bij de balie. Vervolgens naar de afdeling voor een gesprekje en toen mocht ik een énige blauwe "jurk" aan doen. Daarna was het wachten.
Een half uur eerder dan gepland was ik aan de beurt. Aangezien ik al ontzettend moe was heb ik toch gekozen voor een algehele narcose. Laot mij maor pitt'n
De operatie op zich nam maar 5 minuten in beslag. Rond 11.45 lag ik weer op zaal. Eten mocht ook maar het stukkie brood en de limonade vielen uiteindelijk toch verkeerd. Vlak voordat ik naar huis mocht (13.30 ongeveer) merkte ik daar de gevolgen van.
Thuis ben ik eerst lekker in mijn eigen bed gekropen want de moeheid was nog niet over.
Verder is alles okay, de pijn valt ook best mee. Beetje "zeurderig" gevoel ik mijn buik. Minder erg dan het maandelijkse gebeuren dus dat scheelt al
Nu nog een paar daagjes rustig aan doen en over 3 maanden op controle komen.
Afgelopen vrijdag belde ik maar weer eens met het ziekenhuis. Of er bekend was wanneer ik nu eindelijk die Novasure eens kreeg. Er was dus nog totaal niets bekend. Behalve dat er een nieuwe afspraak gemaakt moest worden met mij. Dat schiet dus erg op maar niet heus.
Vandaag kreeg ik het verlossende telefoontje. Volgende week dinsdag, op de verjaardag van mijn schoonpa, word ik geopereerd.
Negen uur vijftien melden, en om elf uur ga ik "onder het mes".
De avond ervoor even flink "bunkeren" zodat ik niet van mijn graat ga die ochtend
Wordt vervolgd