Nou ik had me nieuwjaarsdag heel anders voor gesteld! De bedoeling was om koekjes te gaan bakken met de meiden.
Dat feest ging helaas niet door.
Ik had knallende koppijn. Niet van een kater, ik heb geen druppel alcohol gehad. Een onstoken oog was de oorzaak.
En ik was me een partij misselijk. Nee, geen oliebollen gegeten dus dat was het niet.
Vandaag gaat het al iets beter. Beschuitje eten gaat in ieder geval goed.
Vanmiddag naar de dokter. En zoals die dingen dan vaak gaan is er nu al bijna niets meer te zien van dat onstoken oog.
Als hij me maar van die vage buikklachten kan afhelpen ben ik allang blij.
Straks, rond een uur of half 12 stappen we met de hele familie in een gehuurde bus.
Dan rijden we via Arnhem, om nog meer familie op te pikken, richting Eindhoven.
Vandaag komt mijn zwager Marc na 5 maanden (eindelijk) thuis.
De missie in Afghanistan zit er op.
Welkom thuis schoonbroerke.
Met Paulien gaat het nog lang niet goed. Maandag is ze naar school geweest. Ze moest en ze zou. Dit kwam vooral omdat ik 's avonds samen met haar een gesprekje had bij de juf. Mocht Paulien mij uitleggen en laten zien wat ze allemaal geleerd had enzo.
Vanmiddag bleef ze weer met koorts thuis. Morgen moet ze naar de dokter aangezien ze al weken klaagt over oorpijn.
Ook met Maarten gaat het maar zozo. Al een hele tijd overigens.
Vorige week is hij nogmaals wezen bloedprikken. Vanmiddag belde de huisarts want het bloed was niet helemaal in orde.
Een of ander stofje in het bloed functioneert niet goed zodat de schildklier te traag werkt.
Volgende week woensdag horen we of Maarten ook medicijnen moet gaan slikken. De huisarts gaat eerst in overleg met de internist.
Wie weet kunnen we dus binnenkort samen van de Thyrax "snoepen".
In ieder geval valt er nu wel een heleboel op zijn plaats dankzij deze uitslag.
Ik weet het heel zeker. Het is goed zo.
Pap, je wou geen plek waar we ons verplicht voelden om naar toe te gaan.
Je had daar zelf zo'n hekel aan, en dat wou je ons besparen.
Daarom heb je nu een boom voor het leven.
Want je leeft voort in ons.
En in onze boom.
Morgen wordt een speciale en bijzondere dag voor ons.
Het is dan Bomen voor het leven dag.
In het Koningin Wilhelminabos gaan we, samen met mijn moeder, een boom planten voor mijn vader.
Dit idee onstaan omdat Paulien een plekje van opa mist. Haar tante L. ligt op de begraafplaats waar we af en toe naar toe gaan. Van opa/pa is er echter niets want dat vond mijn vader niet nodig.
In goed overleg met mijn moeder gaan we toch zo'n plek "maken" door morgen een boom te planten.
Voor ons zal dit denk ik ook een nieuw stukje van het verwerken zijn.
Update zaterdag 25-11
Vandalisme in Kankerherdenkingsbos
DRONTEN - Onbekenden hebben in Dronten vernielingen aangericht aan de gedenkplek voor overleden kankerpatiënten in het Koningin Wilhelminabos. Dat liet de Stichting Nationale Boomfeestdag vrijdag weten.
Er is aangifte gedaan van vernielingen van een aantal glaspanelen met daarop gedichten en teksten over het ontstaan van het bos. De vernielingen werden gepleegd aan de vooravond van de zevende 'Bomen voor het Leven'-dag in het Koningin Wilhelminabos.
Op deze plek worden zaterdag ruim 6500 nabestaanden verwacht, die bomen gaan planten ter nagedachtenis aan dierbaren die overleden zijn aan kanker.
Waarom?
Stelletje hufters! 
Een tijdje geleden overlegde ik met de zwemjuf hoe het zwemmen ging met Paulien want ze kreeg nu ook schoolzwemmen.
"Redelijk", was het antwoord.
Niet zo gek lang daarna was het kijkweek. "Wat een mooie slag heeft Paulien", zei mijn schoonmoeder. En ik kon dat niet ontkennen, Paulien zwemt goed en mooi. Ze zwom samen met nog één meisje als beste van haar groepje.
Afgelopen woensdag informeerde Maarten weer eens hoe het er voor stond.
Paulien had niet zo goed gezwommen. 's Maandags wel, dus ze zouden de volgende keer (dat is maandag) kijken hoe de borstcrawl ging en dan mag ze, indien dat goed gaat, misschien afzwemmen. Ze zouden het er dan op wagen.
Je begrijpt wel dat wij daar stevig van baalden.
Maar de kogel is door de kerk.
Wat er ook gebeurd, afzwemmen of niet, ze gaat van de zwemles af. Dan haalt ze haar diploma maar tijdens het schoolzwemmen.
Ze zwom niet zo goed. Pfft, alsof Inge de Bruin nooit een baaldag zou hebben. Drie á vier keer zwemmen in de week is niet mis als je zes bent!!
We hadden een kleine verrassing voor de meiden vandaag.
Toen ze uit school kwamen waren opa en oma op visite. Dat was natuurlijk helemaal geweldig.
Opa en oma besloten ook mee te gaan naar de zwemles want het was kijkweek.
Paulien deed dus extra goed haar best deze keer. Opa en oma waren dan ook reuze trots op haar.
Pa en ma ook hoor
O,ja.
Ik kreeg vandaag ook de uitslag van het bloedonderzoek.
Nou alles was goed.
Maar hoe goed weet ik niet want ik was niet zo slim om de waardes op te vragen.
Misschien maandag toch nog maar even bellen.
"Het is helemaal goed. Volgende controles kunnen gewoon 1 keer per jaar via de huisarts", zei de internist ruim anderhalf jaar geleden tegen mij.
Nu vond ik dat wel ietwat weinig maar ja, als zo'n man dat zegt dan zal 't wel goed zijn, toch? Die heeft er immers meer kaas van gegeten.
Vandaag liet ik mijn Hb prikken door de doktersassistente want ik ben de laatste tijd ontzettend moe. Bloedarmoede ligt dan zeer voor de hand aangezien mijn Hb heel vaak aan de lage kant is. Maar nu dus niet!
8 punt 5, gaf de meter aan en dat is een ruime voldoende op de schaal van Hb.
"Zou het dan de schildklier zijn?" opperde ik. Aangezien de klachten die ik heb ook prima passen in het "te trage schildklier-gebeuren".
Of die onlangs gecontroleerd was, wou de assistente weten, want dat moest minimaal 3 keer per jaar gebeuren.
Een klein beetje verbijsterd was ik wel toen ik dit hoorde.
Morgen begin ik maar met mijn nieuwe "abonnement" in het ziekenhuis. Het Hb wordt dan ook nog eens gecontroleerd, voor de zekerheid.
