Vandaag kwam de gourmetset voor het eerst uit de doos om hem te "testen".
We hadden diverse dingetjes om er op te doen.
Kippevleugeltjes, gehaktballetjes, stukjes zalm en tonijn, aardappelschijfjes en rijst. Stukjes ui, tomaat, paprika en een salade.
Een geklutst ei en pannenkoekbeslag.
"Dit is echt lekker", zei Paulien nadat ze kerriesaus door de rijst roerde. Dat bracht mij op een ideetje om er ook stukjes kip bij te doen. Smaakte prima. Ook de rest smaakte erg goed, vooral de pannenkoekjes.
Bij de laatste dingen die op het gourmetstel lagen wist Paulien zeker dat ze uit elkaar zou ploffen. "Oh, als ik dat opgegeten heb dan ga ik uitelkaar ploffen hoor. Mijn buik is zoooooo vol".
"Jaah, ik ga ook plonsen", sprak Bente vervolgens.
De dames hebben dan ook als groten zitten schransen. Pa en ma trouwens ook hoor, daar niet van.
Dit was zeker voor herhaling vatbaar.
Twee weken geleden kreeg ik van schoonzus Elvira een stapeltje kwartetkaartjes van de C1000.
"Hoef je die zelf niet?", vroeg ik haar en ze schudde het hoofd.
Ook mijn: "Maar met andere gedeelte moet je invullen dan kun je wat winnen", deed niet terzake.
"Nee als er iemand iets wint dan zijn jij en Paulien dat wel".
"Okay, maar als ik dan wat win dan moet je maar bij ons mee komen genieten", spraken we af.
Ik bedacht één of andere wazige slagzin, en vulde deze op alle kaartjes in. Ik besloot de rest van de prijzen (beertender, tafelgrill, senseo, pannenset) links te laten liggen en dit me te focussen op het gourmetstel.
Gistermiddag ging de telefoon. Een dame van de C1000 met de mededeling dat ik een gourmetstel gewonnen had.
Blijkbaar straalden die 8 kaartjes wel erg duidelijk uit dat ik het gourmetgebeuren graag wou hebben 
Het lijkt wel of er met de dag steeds meer idioten op de weg zijn.
"Rij jezelf toch te pletter", was ooit een gevleugelde uitspraak als ik zo'n mafkees door de wijk zag scheuren. (Nee, niet echt netjes)Met een klein potje met grote oren achterop de fiets kun je zulke dingen beter niet zeggen, dus blijft die uitspraak tegenwoordig achterwege.
Vandaag fietste ik met Bente achterop richting de stad. Amper op weg gebeurde het volgende.
Ik moest linksaf. Kijk achterom of ik kan voorsorteren. Dat was mogelijk. Ik steek mijn hand uit (netjes he?) en ga naar het middenstuk van de weg. Op dat moment hoor ik achter mij een enorm gebrul van een auto aanstormen. Duidelijk een koekenbakker die veel te hard reed. "Die komt straks als een gek rechts voorbij schieten. Even goed opletten", dacht ik nog.
Op het moment dat ik daadwerkelijk linksaf wou slaan komt de volslagen idoot mij aan de linkerkant voorbij.
Ik kon nog net mijn stuur de andere kant op slingeren en blijven zitten. En uit mijn woede riep ik iets dat ook niet zo netjes was.
Niet die beruchte zin, al lag hij op het puntje van mijn tong. Overigens denk ik dat deze gek eerder een ander te pletter rijdt dan zichzelf.
Nadat ik de afgeslagen was ben ik gestopt en stond ik zeker 5 minuten te trillen op mijn benen. Hart in de keel.
Ik twijfelde of ik direct weer naar huis zou gaan. Dat heb ik uiteindelijk niet gedaan maar het rotgevoel bleef de rest van de dag wel hangen.
Dat Bente alles goed opgevangen had bleek toen ze Maarten vertelde wat er gebeurd was. "Papa er was een kloot die zomaar doorreej, en dat moet niet".
Oeps 
Afgelopen dinsdag was er een docu over Uruzgan bij Netwerk. Zo één die de feiten eens goed liet zien.
Feiten die wij allang kennen, maar door het zien van de beelden toch hard aankwamen.
Want geloof me, als je iemand kent die daar "zit" dan kijk je toch met een andere blik naar zo'n documentaire.
Gisteren zapte ik langs Nova en viel midden in het gesprek met minister Kamp. Het gesprek ging over Afghanistan.
Aan de hand van de kaart ging hij uitleggen waar de Nederlanders zaten en waar het grote gevaar was en waar niet.
"In de rest van de gebieden is het veel erger. Maar daar zitten wij niet".
Ik weet het niet hoor.
1) of minister Kamp weet niet wat er daadwerkelijk gaande is;
2) of hij liegt dat hij barst;
3) of hij vertelt ons sprookjes in het kader van "goed voor de dag komen i.v.m. de verkiezingen".
Mij leek het in ieder geval een fijn plan om hem eens die kant op te sturen voor een paar maandjes. Jaren mag ook. En JP mag gezellig met hem mee.
Dat zal ze leren!
Ik heb ’n boggel in ’t rad
want ik had ’n wichie achterop
* Daniël Lohues *
Nou zeg maar gerust een fikse boggel in 't rad. (= slag in het wiel).
Ik ben namelijk vorig jaar per ongeluk van een stoep afgereden terwijl Paulien achterop zat. Ik baalde er behoorlijk van want mijn "Harley" (moederfiets/Sparta Amazone) was juist zo super. Zeker toen ik beide meiden nog op de fiets had.
Kleine meisjes worden groot dus Bente is allang verhuisd naar het achterzitje, en Paulien trapt rondjes op haar eigen fiets. Ik begon er dus langzaam over na te denken om een andere fiets aan te schaffen.
Één die minder ruimte in beslag neemt in de schuur, en toch superdegelijk is.
Laat nu de fietsenmeneer zo vlak voor het begin van het schooljaar fijne aanbiedingen hebben. Let wel met inruil.
Gisteravond had ik al een kijkje genomen en vele mooie fietsen zien staan.
De fietsenmeneer bekeek mijn fiets. Pompte de banden goed op. Maakte een ritje: "Prima fiets". Vertelde wat het inruilbedrag was.
Ik fietste naar huis maar werd niet vrolijk. Die boggel! Dat merk je veel beter met volle bandjes. Dat heeft hij ook gemerkt. En dat scheve stuur toch ook wel?
Afijn na een slapeloze nacht, en veel gepieker "zal ik wel..of toch niet" de beslissing genomen. (Nee, ik ga idd niet over één nacht ijs 
)
Volgende week donderdag kan ik de "Harley" inleveren en krijg ik mijn Altra mee. Met gratis fietstassen. Dat heb ik namelijk op de valreep nog even fraai geregeld
Gisteravond zouden mijn zwager en schoonzus op Bente passen terwijl ik zwemles had samen met Paulien. Die zwemles hebben we laten schieten i.v.m de oorontsteking maar we gingen toch naar Zwolle Zuid.
Rond half 6 pikten we Maarten op bij het station en gingen naar Marc en Elvira. Mijn schoonouders waren er ook.
Er was inmiddels flink wat eten gehaald bij de chinees (die kon de tent gelijk sluiten...uitverkocht, aldus Marc) en dat smaakte goed.
Het was een gezellige maar ook vreemde avond. Marc vertrekt vandaag namelijk voor 4 a 5 maanden naar Afghanistan.
Ik weet ook wel dat het zijn beroep is, maar dat we dit nu fijn vinden....nee niet echt.
Jaaaahaaa...we zijn weer terug!
Ik had willen loggen over Neet oet Lottum Pater Moeskroen in Nieuwveen, een groot feest.
Maar op mijn log was het helemaal geen feest.
"Wat is er mee gebeurd?" vroeg ik aan Maarten. Die zocht het uit en toen kwamen we tot de trieste conclusie dat mijn log gehacked was.
Via de "plaatjes-uploader" in Pivot heeft een of andere klootzak weten binnen te dringen bij ons op de server. Daar de boel lopen te verstieren zodat mijn log compleet weg is.
Helaas heb ik geen update gemaakt van de afgelopen twee maanden.
Ik baal als een stekker en ben ook boos want er zaten zeer persoonlijke logjes bij die ik absoluut had willen bewaren voor later 
Knap shit allemaal.
Ondertussen heb ik een gedeelte van de oude logjes terug weten te vinden. Helaas niet allemaal.
Her en der moet er nog iets aangepast worden; de linkjes o.a.
Maar we zijn er weer en dat is al heel wat
