Bloemetjes buiten zetten

Vandaag was het een heerlijke dag om de bloemetjes buiten te zetten.
Dat heb ik dan ook gedaan. In letterlijke zin.
En ik had een lief tuinvrouwtje in de buurt om mij mee te helpen.

Photobucket

Alleen

Gisteravond zat ik alleen met de meiden aan tafel. Maarten was rond half vijf naar Zweden vertrokken i.v.m. een zakenreis.
Bente vond het wel een beetje zielig voor mij.
"Ik vind het wel zielig. Nu lig jij helemaal alleen in bed mama".
Het mocht dan zielig zijn, het alleen slapen biedt ook zo zijn voordelen was haar conclusie.
"Maar nu wordt je niet wakker van papa's gesnurk".

Vogels in de bieb

Er waren vogels in de bieb deze ochtend. Roofvogels om precies te zijn.
Dit alles naar aanleiding van de Boekenweek die in het kader van beesten staat.
Paulien nam een Afrikaanse vlekken Oehoe op haar hand.
Photobucket
Machtig mooi vond Paulien het, maar best zwaar zo'n vogel die een tijdje op je arm zit.
Verder was er nog een kerkuil, een buizerd, een slechtvalk en een torenvalk. Die laatste is vrij klein maar had praatjes voor 2.
Bente vond het daarom geen goed idee het beestje op de hand te houden. Verder vond ze de beesten wel mooi om te zien.
Paulien mocht later ook nog de slechtvalk op de arm.
Photobucket

(Ge)Zwam

Bente vertelde dat er een nieuw jongetje bij haar in de klas zit.
Bram.
Daarna rijmde ze er op los: dam, ham, stam, bam.
"Zwam", zei ik om haar rijmelarij aan te vullen.
"Wat is een zwam eigenlijk?" wilde Bente weten.
"Dat is een soort paddestoel", antwoorde ik.
Vervolgens ging het denkwerk van Bente razendsnel te werk om twee tellen later de volgende vraag te stellen: "Oh, zijn er dan paddestoelen in de ruimte?"

Photobucket

Beleef de lente

De laatste dagen als de meiden uit school thuiskomen gaat het er ongeveer zo toe.
We hebben amper de jas of Paulien vraagt: "Mam, mogen we de vogeltjes kijken?". "Jaaaaa", roept Bente, "ik wil de uilen zien".
Ondertussen weten ze dat ze voor de steenuilen 's avonds achter mijn PC moeten gaan zitten. Die verschijnen namelijk pas als het donker begint te worden.
Maar de ooievaar. torenvalk en slechtvalk hebben zich al vaak laten zien.

Je kunt namelijk ondanks het rotweer van de afgelopen dagen de lente beleven van achter je computer.
Op de site: beleef de lente punt en el kun je meegluren in de nestkasten/nesten van diverse vogels. De camera's blijven tot de jongen zijn uitgevlogen.
Ook staan er diverse filmpjes op van bijzondere of leuke dingen die er ondertussen gebeurd zijn.
Een aanrader, en hier in huis een groot succes.

Update wiebeltand

Hoera! De tandenfee kan langskomen vannacht.
De lamp op Bente's kamer was al uit maar ze moest nog even op de overloop naar haar tand kijken.
"Kijk", zei ze, terwijl ze de tand flink naar achteren duwde met haar vingertje.
"Dat duurt nog wel even voor die er uit is", dacht ik.
Vijf minuten later kwam Bente naar beneden. "Mama, mijn tand is er uit"
Ze had net zo lang gewiebeld tot hij er uit was. :-)

Wiebeltand

Een paar weken geleden had Bente's vriendinnetje een wiebeltand. Zoiets is natuurlijk machtig interessant dus niet zoveel later vertelde Bente dat haar tand ook los zat.
Ik deed mijn best om de wiebeltand te ontdekken maar zo op het eerste gezicht zaten alle tanden nog muurvast.
Zaterdagmiddag kwam ze weer met de mededeling dat haar tand los zat. En ja hoor, de wiebeltand was dit keer duidelijk zichtbaar.

Bente verheugt zich nu enorm op de tandenfee die in ruil voor haar tand centjes komt brengen.
"Dan moet mijn tand onder mijn kussen", vertelde ze mij.
"Je kan hem ook op een schoteltje in de keuken leggen", zei ik , "anders raakt hij misschien wel zoek. Of je word wakker als ze onder je kussen zit".
Dat laatste leverde echter geen enkel probleem op in de ogen van Bente. "Oh, dat is niet erg. Ik wil haar juist graag eens zien".
Photobucket

Signalen

Gistermiddag kwam ik met Bente het Kruidvat binnen. Aan het eind van het gangpad stond een jongetje van Bente's leeftijd.
Donker haar en bruine ogen. Hij kwam mij niet bekend voor.
Op het moment dat hij Bente zag begonnen zijn ogen te stralen en kwam er een grote lach op zijn gezicht.
Bente liep zonder iets te zeggen aan hem voorbij richting snoepbakken.
Het jongetje kwam ons achterna en zei zeer vriendelijk "hoi" tegen mij. Ik moest er om glimlachen en groette ik hem ook.
Vervolgens liep Bente richting speelgoed en vroeg ik haar of ze het jongetje kende. Het antwoord kende ik eingeljk al: "Nee". De signalen dat het kleine mannetje haar bijzonder leuk vond waren haar dan ook totaal ontgaan.
Over een aantal jaren zal het wel anders gaan denk ik :-)