Tijdens het schoonmaken en opruimen van Bente's kamer deed ik een gruwelijke vondst.
Ik trok een la onder haar bed open en zag tot mijn grote schrik dat er een geweldadige moord was gepleegd. En tevens een brute mishandeling.
Nader onderzoek wees uit dat het pistool (dat is weggestopt onder de auto) bij deze moord niet ter hand was genomen.
De vorige keer dat we langs het veld met koolzaad kwamen had ik het al gezegd. Dat is een mooi plaatje zo met die wilgen op de achtergrond.
Vandaar dat ik er gisteren een foto van heb gemaakt.
Vrijdag begon de vakantie voor de meiden. Tot en met 5 mei zijn ze vrij.
Of ze mochten logeren bij oma.
Dat mocht zeker. Oma had er zelfs al rekening mee gehouden dat ze zouden komen.
Dus werd vanavond een koffer ingepakt met heel veel kleren. Ze blijven namelijkt tot Koninginnedag bij oma.
Morgen brengen we Paulien en Bente naar mijn moeder. En het abonnement van de dierentuin ligt klaar want dat is altijd vaste prik als ze bij oma zijn.
Het gaan vast en zeker leuke dagen worden voor de meiden.
Vanochtend besloot ik toch nog een klein stukje te gaan fietsen langs velden en wegen.
Ik stapte van de fiets om enkele luierende koeien op de kiek te zetten toen iets aan de andere kant van de weg mijn aandacht trok.
Daarginds lag toch net iets in het zand? En nu is het weg.
Voorzichtig deed ik een paar stappen naar voren en pakte mijn camera. Nog net op tijd kon ik de haas op de foto zetten, toen ging hij er (spreekwoordelijk) als een haas vandoor.
Iets later zag ik nog twee hazen over het zand rennen. Helaas te ver weg om ze goed op de foto te krijgen.
Op weg naar huis kwam ik nog wel een zeer speciaal paard tegen. Althans als we Bente mogen geloven. Die omschreef een tijdje geleden zo'n exemplaar namelijk als een
deftig paard. "Kijk mama, een deftig paard". Vanwege het "dekentje" op de rug, snapt u?!
Ik vond het wel mooi "gevonden" van haar.
Geheimen bewaren. Het is toch zo ontzettend moeilijk als je een kind bent.
En dat Moederdag, wat duurt het toch ontzettend lang voor het zover is.
Een paar weken geleden moest Bente een steen meenemen naar school. Waarom, dat was geheim.
"Mama ik zeg niets over moederdag want dat is geheim", zei ze eergisteren nog. Om vervolgens de dag daarna mij mede te delen dat de steen goudkleur wordt.
"En zaterdag is het moederdag", zei Bente vanmidddag. "Nee," waarschuwde ik, "dat is pas na Pauliens verjaardag". "Oh, zo lang nog??", reageerde Bente verbaasd.
Tja, het valt ook allemaal niet mee.
Voor Paulien trouwens ook niet.
"Krijgen we nog wat te zien van die foto's die vandaag gemaakt zijn?", vroeg ik haar vorige week tijdens het overblijven. Ik verwachtte ze namelijk wel op de site van de school te kunnen bewonderen. "Ja, die zijn eigenlijk voor moederdag", biechtte Paulien mij moeiteloos op.
Ai, dat was natuurlijk niet helemaal de bedoeling. Weg, geheimpje.
Afijn, ik laat me gewoon compleet verrassen met moederdag zodat het in ieder geval lijkt dat ze heel goed geheimen kunnen bewaren
Niet naar de dierentuin toe en toch flamingo's kijken? Het is mogelijk. En nog dichtbij huis ook.
Vanmiddag maakten wij een wandeling bij het Zwillbrocker Venn, net over de grens bij Groenlo. Het Zwillbrocker Venn is ontstaan door het afsteken van turf. Nu is het een natuurgebied en verzamelplaats voor vele (water)vogels. Hier zie je de grootste kokmeeuwkolonie van Duitsland van ca. 16.000 stuks. Ook de flamingo's broeden hier. Het is de meest noordelijk gelegen broedplaats voor flamingo's.
Vanuit een vogelhut keken we naar de flamingo's en de meeuwen die flink veel kabaal maakten. De meeuwen krijsten als babies vertelde Bente 's avonds aan oma.
Dit natuurgebied is tevens bosrijk zodat je er ook andere vogels hoort en ziet. Zoals dit Roodborstje dat volgens Paulien extra zijn best deed om op dit log te mogen staan. "Zijn vrienden zijn vast jaloers als ze het zien. Hij op jouw log, en zij niet".
Vanuit een andere vogelhut hadden we weer een andere kijk op de waterplas. Ik vond de flamingo's er opvallend rood/roze uitzien. Kennelijk hadden ze zich flink te goed gedaan aan kreeftjes.
De wandeling rondom deze ven is bijna 6 kilometer. Vandaar dat we tussendoor even een pauze hielden. De dames aten een koekje om weer op krachten te komen
Deze fazant liep in een weiland rond en waarschuwde zijn vrienden/vriendinnen dat er toch wel erg veel wandelaars en fietsers langskwamen.
Een stukje verder liepen we precies op de grens van Nederland en Duitsland en kwamen we deze grenssteen tegen. Aan de ene kant van de steen staat het wapen van het bisdom van Münster. Aan de andere kant die van het hertogdom van Gelderland.
Onze wandeltocht eindigde in de laatste vogelhut waar we uitzicht hadden op de aalscholvers die aan het broeden waren.
Het was een mooie wandeltocht die zeker voor herhaling vatbaar is.
Soms moet ik zo vreselijk lachen om Bente's uitspraken. Af en toe ook tot groot ongenoegen van onze jongste dame. Zo ook vandaag.
Ik zat wat in het krantje van de Wehkamp te neuzen toen Bente de kamer binnenkwam.
"Deze wil ik!", zei ik voor de grap, en toonde haar een bladzijde met een dame in een gouden bikini. (zie plaatje hieronder)
"Nee, dat mag niet". Mijn verbaasde blik werd onmiddelijk beantwoord met: "Die is veel te sexy".
Hahaha. Ik rolde zowat van de bank van het lachen.
Bente was echter bloedserieus. "Nee, echt! Echt hoor!! Kijk, ik zie hier zelfs een stukje van haar borsten".
Tja, dan koop ik hem maar niet.
Vorige week werden er schoolfoto's gemaakt en morgen komt Paulien alweer op de foto. "Door een echte fotograaf, mam".
Eind vorige week hadden alle kinderen van haar klas een tekening van zichzelf moeten maken.
Hoe ze het liefst op de foto zouden komen, waarbij ze hun favoriete sport uitoefenden.
Zwemmen heeft Paulien uitgekozen. Ze zet haar duikbril op en legt een badlaken over haar arm. "Nee, ik hoef geen bikini mee. Je mag je niet omkleden namelijk".
Morgen zullen we wel horen hoe het allemaal ging met meneer/mevrouw de fotograaf in de klas. En hopelijk kunnen we het resultaat ook zien.
