Hoera, eindelijk kan onze vakantie "echt" beginnen. Maarten heeft nu ook vakantie.
Het duurt nog twee weken voor wij op vakantie gaan. We bewaren het "lekkerste" voor het laatst
De komende twee weken gaan we af en toe wel uitstapjes maken.
Het mosterdmuseum in Doesburg, Bronckhorst en de Lochemer berg staan op mijn lijstje.
Paulien en Bente willen graag naar het maïsdoolhof in Aalten. "Want daar kun je tussendoor ook uitrusten en er is een toren".
Gaat vast goed komen.
We beginnen in ieder geval goed. Zondag hebben we een feestje van oma P.
Vanavond, toen ik bezig was in de tuin hoorde ik iets ritselen in de Hedra. Een vogel?
Er vloog echter niets weg toen ik dichterbij kwam.
Toen ik een bloempot aan de kant deed met mijn voet zag ik twee groene pootjes .
Het geritsel werd dus veroorzaakt door een dikke pad.
Tegelijkertijd sprong er iets kleins op het muurtje waar de schutting op staat.
Maarten haalde snel de camera en ik kon hem nog net op tijd (helaas niet echt scherp) op de kiek zetten. De grote dikke pad had ondertussen al het hazen.. eh.. padden-pad gekozen.
" Gaan we een stukje fietsen?", vraag Bente de laatste tijd met grote regelmaat van de klok.
Daarbij is het niet de bedoeling dat zij bij mij achterop zit. Oh, nee!
Ze wil zelf fietsen op de straat.
Bente doet haar helm op de "kop" en dan kunnen we er vandoor. Het gaat best goed dat fietsen op straat. Enige nadeel is dat ze af en toe opzij kijkt (tijdens het babbelen) en dan een ruk aan haar stuur geeft.
Afgezien daar van gaat het dus heel goed. Dat vindt Bente zelf ook. Ze is er heilig van overtuigd dat ze binnenkort wel alleen naar school kan fietsen.
Vanmiddag zijn we naar Helmond gereden om Paulien op te halen.
Natuurlijk moesten we ook even het nieuwe huis bekijken. Dat was indrukwekkend. Een mooi groot huis (en grote tuin) uit de jaren 30 dat compleet verbouwd is door de vorige eigenaar.
Paulien heeft zich geen moment verveeld. Ze hebben dan ook een speelkamer waar o.a. een piano staat.
Maar het allerleukste was spelen op zolder. Daar hebben ze namelijk een "geheime kamer". Een soort van kamertje/opbergruimte achter een grote boekenkast.
En als klap op de vuurpijl ook een "geheime gang". Een opbergruimte waar je door kunt kruipen, en die van twee kanten te bereiken is d.m.v. een deurtje.
Tijdens het spelen hebben ze dan ook de meeste tijd op de zolder doorgebracht .
Al met al dus een zeer geslaagde logeerpartij.
Gisteren was Paulien al weer helemaal de "oude". Gelukkig maar.
Vanochtend rond een uur of elf stond haar vriendinnetje voor de deur. Die werd hier even "gedropt" zodat haar ouders de laatste spullen uit het oude huis konden verzamelen.
Tegen 3 uur kwam haar moeder Paulien en C. ophalen.
De logeerpartij duurt een paar dagen. Ik denk niet dat ze zich zullen vervelen want het nieuw (grote) huis van C. moet bekeken worden. En C. haar zus heeft ook 2 vriendinnen te logeren. Kunnen ze die ook nog plagen
Zaterdagmiddag gaan we Paulien weer ophalen.
Ik ben benieuwd hoe het gaat. Dit is de eerste keer dat ze zo lang bij iemand anders (onze familie niet meegerekend) gaat logeren.
Paulien is een beetje sneu op dit moment.
Het begon allemaal al toen ze bij mijn moeder logeerde. Ze was niet lekker en heeft ook overgegeven. Het dagje naar het zwembad in Exloo ging daarom, tot haar grote verdriet, niet door.
Later ging het gelukkig wel weer beter met haar zodat ze naar de dierentuin zijn geweest.
Zondag leek ze dan ook redelijk opgeknapt al klonk ze wat schor en klaagde ze over een zere keel.
Vanavond bleek echter dat ze toch weer koorts heeft.
En dat is best sneu als je vriendinnetje, die pas verhuisd is, woensdag bij je komt spelen. Helemaal sneu als je bedenkt dat ze met dit vriendinnetje mee naar huis mag om daar te logeren.
Nu maar hopen dat de paracetamol zijn werk doet en Paulien snel weer opknapt.
Achter in de tuin van mijn moeders buren staat een grote vlinderstruik. Op mooie zonnige dagen zoals vandaag stikt het daar van de vlinders.
Ik had mijn camera bij me dus zette er een paar op de kiek. Zoals de Gehakkelde Aurelia.
De Dagpauwoog was volop aanwezig. Eentje was bereid zijn mooie vleugels even te laten zien.
Later zag ik ook nog een "bijzonder" vlindertje. Mijn moeder wist helaas ook niet wat voor soort dit was. De naam vond ik later (lang leve het internet) op een vlindersite.
Een Bont Zandoogje
Hoera! Hoera! In de gloria
Er is er een jarig. Hoera, hoera.
Dat kun je wel zien dat ben...ik
