Zo, Beertje Beer is weer op school. Heel luxe met de auto gebracht omdat het zo hard regende. En hij kon natuurlijk niet als een verzopen
katje beertje op school komen.
Beer kan weer bijkomen van een weekendje knutselen, dansen, met Lego spelen, en de 2 carnavalsoptochten die hij gezien heeft.
Toen ik Bente op kwam halen liep de juf met haar mee. "Bente is niet zo lekker in orde. Ze heeft ook op een matrasje gelegen".
Bente was inderdaad behoorlijk stilletjes voor haar doen. Onderweg naar huis had ze al wat babbels. Toen Paulien weer naar school was kwam de aap uit de mouw. Ze was verdrietig geweest want ze had Beer willen houden.
Later op de middag kwam Paulien met een geweldige oplossing. Haar beer wordt nu een logeerbeer. Mazzeltje voor Bente (en de beer) dat we vrijdag gaan logeren bij mijn moeder.
Alaaf! Alaaf! Alaaf!
Morgen is het carnaval op school. Iedereen mag verkleed op school komen. Voor Bente kon ik op de valreep nog een goedkoop prinsessenjurkje op de kop tikken. De jurk die ze op haar verjaardag kreeg is namelijk erg lang. Zou zonde zijn als die vies werd.
Om 9 uur gaan de kinderen in optocht om Prins Carnaval (een jongen uit groep 8) op te halen. Dan lopen ze een stukje door de wijk en gaan weer naar school. Daar wordt dan carnaval gevierd.
Voor Paulien en Bente is dit de eerste keer dat ze het meemaken. Ben benieuwd wat ze er van vinden.
En maandag zijn ze vrij i.v.m. het carnavalgebeuren. Dat valt sowieso wel goed 
Vandaag had ik twee 10-minuten gesprekjes met de juffen van onze dames.
Eerst bij de juf van Paulien waar we haar rapport bespraken. Paulien scoort op diverse dingen gemiddeld.
Klinkt niet best maar dat is het wel. Paulien is dit schooljaar met een enorme achterstand begonnen (dankzij de vorige school).
Gelukkig is Paulien leergierig en heeft ze een groot doorzettingsvermogen. Ze gaat dan ook met sprongen vooruit. Als dit zo doorgaat heeft ze aan het eind van het jaar de "schade" ingehaald. En daar zijn we heel trots op!
Met Bente gaat het ook goed. De juf is heel erg tevreden. Ze heeft wel gemerkt dat Bente een eigen willetje heeft
Bente heeft onlangs ook "toetsjes" gedaan in taal en rekenen. Op allebei scoorde ze een A. Ze loopt een beetje voor op haar leeftijd met alles wat ze doet en kan. En in de klas gaat het ook goed tussen alle kinderen en haar.
Kortom op Bente kunnen we ook trots zijn
Ik heb het idee dat Paulien iets teveel sprookjes leest.
Zo rond het avondeten hebben de meiden een paar taken. Ze moeten samen de tafel dekken.
Valt dus allemaal reuze mee, dacht ik.
Vanavond vroeg ik Paulien om de placemats schoon te maken. Ze pakte de vaatdoek en liep naar de woonkamer.
Toen kwam ze terug. Of ik soms het idee had dat ze Assepoester was.
Vervolgens speelde ik de boze heks door mede te delen dat ik die indruk zeker niet had aangezien ze haar kamer niet had opgeruimd.
't Leven is soms net een sprookje hier in huis
Ik wil heel even opscheppen. Dat mag toch wel, als trotse moeder zijnde?
Dank u beleefd.
Al geruime tijd kan Bente een flink aantal letters herkennen. "Dat is de buh van Bente". Ook de Puh, Mmm en Aah herkent ze meteen. En zo zijn er nog een aantal letters die ze "kent".
Sinds een weekje ongeveer kan mevrouw ook haar eigen naam schrijven. Vol trots laat ze dit regelmatig aan ons zien.
Uiteraard zijn wij ook trots.
Vanmiddag kwam Bente met een knutsel de school uit. Ik laat hem niet zien omdat dan de verrassing er af is voor diegene die hem krijgt.
Een klein geheim wil ik nog wel vertellen. Bente had op de knustel geschreven voor wie ze het gemaakt had.
Mijn mond viel bijna open van verbazing. Die van andere mama's trouwens ook, want natuurlijk liet ik dit even zien
Wat een slim grietje is het toch
"Kleur de Sint en win mooie prijzen", stond er op de kleurplaat van de Zeeman. "Oh, dan hoef ik alleen de Sint in te kleuren", merkte Paulien slim op. Natuurlijk kleurde ze het geval wel helemaal in.
Op de valreep werden de kleurplaten nog afgeleverd in de winkel.
Rond kwart over vier werden we gebeld. Paulien had een prijs gewonnen. Die gingen we natuurlijk meteen ophalen. Morgen hebben we namelijk heel andere dingen aan ons hoofd. Dan gaan we gourmetten en vieren we Sinterklaas met oma van de dierentuin.
Het was overigens een fraaie prijs. Zie foto hieronder.
Soms denk je als mama zonder te vragen te weten wat je kind aan het tekenen is.
Zo tekende Bente vorige week onderstaande tekening.
Ik zag in het figuur links duidelijk een Piet met veer.
Mooi niet natuurlijk. Onze kunstenares had een heel ander beeld bij deze tekening.
"Het is een poppetje en ze is verdrietig want haar make-up zit niet goed. En dat andere is haar standbeeld maar die is stuk en daarom moet ze huilen".
Om toch in de Sintsfeer te blijven zal ik jullie een verhaaltje van Paulien vertellen dat ze onlangs geschreven heeft. De interpunctie moet u er zelf even bij denken
Waar is de staf van Sinterklaas
Sint is met zijn pieten op zijn boot Sint fraagt zig af waar zijn staf is een van zijn pieten heeft zijn staf gepakt hij heeft de staf in zijn bed gelegt het is muziekpiet die de staf heeft gepakt Sint weet niet dat muziekpiet het heeft gedaan.
Volgens mij hebben wij twee grote artiesten in de dop in huis
Soms hoor je je eigen uitspraken ( of een variant daarvan) weer terug dankzij de kinderen. Zo maakte Bente mij vorige week aan het schaterlachen. Ze wou Paulien iets vertellen maar die had daar geen luisterend oor voor waarop Bente verontwaardigd reageerde me": "Ja hallo, zit ik hier tegen de muur te praten ofzo??!".
Gisteravond maakten de dames het heel erg bond. Al wat ze deden maar rustig slapen gaan was er niet bij. Tig waarschuwingen hadden geen effect.
Op een gegeven moment lag Bente zelfs "gezellig" bij Paulien in bed. "Ja maar Paulien was bang".
Toen was de boot aan.
Ik was ondertussen naar boven gestormd en had Bente bij Paulien onder de dekens vandaag gehaald en haar naar d'r eigen kamer gebracht. Vervolgens was ik op weg terug voor een donderpreek tegen Paulien. Die lag inmiddels zich enorm aan te stellen in haar bed.
Ik kwam haar kamer op en haalde diep adem en begon in mezelf langzaam tot tien te tellen want ik plofte zowat van woede.
En wat zei de lieve schat toen?
"Mama, even langzaam tot 10 tellen. Adem in..adem uit".
Nee lachen kon ik op dat moment er niet om. Nu wel