Vorig jaar en dit jaar heb ik invalswerk gedaan als schoonmaakster op school. Ik kreeg toen ook te horen dat ik het werk zou kunnen gaan doen als één van de dames met de VUT zou gaan.Dat leek mij wel wat.
Ondertussen lijkt het gedoe rond deze baan wel een zeepserie (soapserie).
Vlak voor de zomervakantie kreeg ik via, via te horen dat ik waarschijnlijk moest solliciteren. Natuurlijk heb ik heb aangegeven dat ik zoiets graag persoonlijk had gehoord. Het voelde een beetje aan als "stank voor dank" namelijk.
In september heb ik een sollicitatiebrief geschreven. Netjes ingeleverd bij de directeur, en afwachten maar.
Niet veel later kwam mij weer een nieuw bericht ter ore. De schoonmaak zou misschien overgaan naar een bedrijf dus ik moest nog even geduld hebben.
Vorige week kreeg ik eindelijk te horen bij welk bedrijf ik zou gaan werken. Dit bedrijf zou mij bellen. Niet dus! Afijn, na een telefoontje van mij en de directeur van de school werd ik uiteindelijk toch gebeld.
Vandaag had ik een gesprek. Wat mij opviel was de beste meneer niet wist wat ik zou gaan verdienen. Zoiets weet je toch wel!
Dat was voor mij juist belangrijke informatie. Maarten zou de woensdagmiddag ouderschapsverlof nemen, en zoiets moet wel uitkunnen niet waar?
Inmiddels is het uurloon bekend en weten we dat we er financiëel bij inschieten als ik het werk zou aannemen. En de BSO vind ik geen optie. (Ook best duur trouwens die BSO).
En zo eindigd deze "zeepserie" dus in een zeperd.
Vanochtend stond ik ruim voor openingstijd al bij het Kruidvat voor de deur.
Mocht ook wel want ze hadden hotelvouchers in de aanbieding. Een overnachting voor maar 10 euro per persoon.
En laten Maarten en ik nu juist van plan zijn om binnenkort er een paar dagen tussenuit te gaan met z'n tweetjes.
Afijn, het kopen van die vouchers leverde geen enkel probleem op.
Het boeken van een hotel daarentegen...
Rond kwart over 9 had ik mijn computer aangeslingerd om een hotel te boeken in Friesland. Unieke codes invullen en hopla een scherm verder.
Gegevens invullen van de te boeken kamer en ~KLIK~ verder naar de volgende pagina.
Nou, mooi niet! En bellen naar het 0900nummer was ook geen succes.
Maar de aanhouder wint, en na ruim anderhalf uur kon ik het gewenste hotel toch boeken.
De aankomende dagen ben ik alleen met de dametjes.
Maarten moet voor het werk naar België. Dat is de afgelopen tijd wel vaker het geval geweest. De afgelopen week ook. Toen kwam hij terug op Bente's verjaardag. Leuk cadeautje
Dit keer moet Maarten van dinsdag tot vrijdag naar Oostende.
De meiden vinden het maar niets dat papa
alweer een paar dagen weg is. Begrijpelijk. Maar ja, beter een papa die een paar dagen weg is voor het werk dan een papa zonder werk. En dat snappen ze gelukkig wel.
"Mam, wat is dit?", vroeg Bente mij gisteren wijzend op een flesje met doorzichtige spul erin.
Het betrof een flesje desinfecterende gel. Zo'n handgel waarbij je, je handen schoon kunt maken zonder ze te hoeven wassen.
De fabrikanten van deze middeltjes lachen zich in het vuistje. De verkoop gaat dankzij de Mexicaanse griep als een tierelier.
Vandaag hoorde ik dat er zelfs in het ziekenhuis van deze flesjes staan. Met papieren handdoekjes erbij. Wel een beetje jammer dan dat de prullenbak in geen velden of wegen te bekennen is.
Gewoon water en zeep werkt nog vele malen beter maar "angst" doet blijkbaar veel bij de mens.
Het feest is voorbij maar gelukkig hebben we de foto's nog.
Eerst thuis koffie (of thee) met vlaai en daarna gingen we naar Elten om te "Vinkgolfen".
Maarten en ik maakten twee teams en toen gingen we van start.
Bente "scoort" door de bal tussen de strobalen door te meppen.
De 40-jarige aan slag. Jos weet het zo net nog niet of dit goed komt
Paulien weet wel hoe het moet. Ze had de techniek snel onder de knie, dankzij oom Jos.
Hilariteit was er natuurlijk ook. Bijvoorbeeld het moment waarop mijn schoonvader speciaal voor mijn moeder de baan schoonveegt zoals ze bij curling doen.
Halverwege het parcours was er een pauze waar er spelletjes gedaan moesten worden. Twee deelnemers van ieder team moesten het touw in klimmen. Vanzelfsprekend offerde Bente zich meteen op. Naar boven klimmen was dan ook geen enkel probleem voor haar.
Vervolgens was er een soort vliegend tapijt. Een iemand stond op het kleed en moest springen terwijl de ander het kleed achter zich aan trok richting finish. Vanaf dat punt moest er een tractorband gerold worden richting het spijkermeppen.
Jos mepte als eerste de spijker in de boomstam en scoorde voor mijn team 10 bonuspunten. Al was Maarten het niet helemaal eens met deze uitslag. "Nee, het was precies gelijk".
Daarna moesten we allemaal met een tasje gooien. Diegene die het tasje het verste had weggemikt kreeg 10 bonuspunten. Voor Maarten het moment om revange te nemen.
Na 10 "holes" was het spelletje afgelopen. We hebben er allemaal erg van genoten. Het weer was dik in orde, net als de sfeer.
Vervolgens werd de oma van Maarten opgehaald en gingen we barbecuen.
Ik vond het zeer geslaagd verjaardagsfeest!
Blijft het droog of niet? Dat is de vraag.
Ja toch, mag ik hopen!
Vandaag vier ik namelijk mijn verjaardag met mijn familie en ik het leuke dingen op het programma staan.
Vereiste is wel dat het droog is.
We gaan in Elten en daar
Vinkgolfen. Een combinatie van boerengolf en midgetgolf met een pauze waar we allerlei spelletjes gaan doen.
Daarna hebben we bij ons thuis een barbecue.
Vandaag ben ik jarig.
Hieperdepiep Hoera!
Mijn verjaardag vieren doe ik zaterdag.
De school is schoon en mams heeft vanaf nu ook vakantie.
Alhoewel vakantie? Er moet nog flink geklust worden hier in huis.
Het nieuwe dakraam is gisteren geplaatst. Nu kunnen de wanden naast het raam netjes geverfd worden. Bente's kamer moet ook nog opgeknapt worden. Op al dat roze is ze inmiddels wel afgeknapt. En er moeten nog diverse deuren en een trap netjes in de zijdeglans gezet worden. Is nu hoogglans, bah.
Maar of dat allemaal deze vakantie nog gebeurt?
Morgen gaan we een bos bloemen naar een moeder van Pauliens vriendin brengen. Die heeft er voor gezorgd dat Paulien afgelopen weekend uit logeren kon in Helmond.
"Moeten we morgen die bos bloemen even naar de moeder van G. brengen", zei ik vanavond tegen Paulien. "Kun je meteen ook vragen of je kan spelen", vervolgde ik mijn verhaal.
Waarop Paulien zeer gevat antwoorde: "Nee. Ik wil niet met de moeder van G. spelen".
Leuk hoor zo'n bijdehandje
