Vorige week maakte ik een praatje met de directeur van de school. Toen kwam zo tersprake dat ik t.z.t. op zoek wil naar werk want het is zo stil in huis.
Of ik er belang bij had om op 2 kindjes te passen was zijn vraag. Ze waren er driftig naar op zoek want de school kon ze eigenlijk niet opvangen. (Doen ze wel maar hier is niet iemand voor speciaal aangesteld aangezien het maar om 2 kinderen gaat)
Tot mijn opluchting ging het alleen om de tijden voor schooltijd.
Ik dacht er over na en besprak dit thuis met zowel Maarten als de meiden.
Vrijdag trof ik de des betreffende moeder toe vallig op het schoolplein. Ze moest ook oppas voor de maandagavond vanaf 17.00 uur maar daar kon ik haar niet mee helpen. De ochtenden zijn geen. probleem.
Ze zou in overleg gaan met het CWI want die moeten uiteindelijk de rekening betalen.
Vandaag belde ze dat het CWI akkoord gaat. Dat ze mijn gegevens willen hebben en dan dinsdag een contract op stellen.
Als dat allemaal rond is zou ik woensdag al kunnen beginnen.
Morgen spreek ik haar weer en zal ik alles eens goed navragen. Dit moet natuurlijk wel goed geregeld zijn, tenslotte pas je wel op de kinderen van iemand anders. En dan kan ik me er dinsdag nog op voorbereiden dat ik extra vroeg mijn bed uit moet
Wordt vervolgt
Zo, ziet onze tuin eruit. Geen fleurig plaatje.
Ik word er in ieder geval niet vrolijk van. De laag grind is toch gauw 25 tot 30 cm diep. Wie verzint zoiets
Dat moet snel anders en fleuriger.
Een tijdje geleden stond er op de site van Groenrijk een actie waarbij je een lentemetamorfose kon winnen voor je tuin.
Waarom ik vond dat mijn tuin dat nodig had? Heel simpel: Omdat bloemen in mijn tuin veel fleuriger zouden staan dan het grind dat er nu in ligt (dankzij vorige bewoner).
Vandaag kreeg ik een groot pakket van Groenrijk. De metamorfose heb ik niet gewonnen, maar wel een zak met 150 bloembollen erin!
Daar zal onze tuin behoorlijk van opknappen.
Nu nog het grind eruit en zand erin. Een gedeelte van de "tuin opknapsessie" staat al in de planning dus de bollen kunnen binnenkort gepoot worden.
Vorige week is mijn schoonvader geopereerd.
Inmiddels was hij weer zover boven Jan dat we met de meiden op bezoek konden komen. Pa wist van niets dus het was een zeer aangename verrassing voor hem. Paulien en Bente hadden mooie tekeningen gemaakt. En Bente had bloemen uitgezocht.
Met schoonpa gaat het naar omstandigheden dus goed. Helaas mag hij nog niet naar huis want hij heeft nog teveel last van wondvocht. Morgen en zondag mag hij eventueel wel een paar uurtjes naar huis. En dat is natuurlijk al een goede vooruitgang.
Hopelijk dus maandag een bericht dat hij naar huis mag.
Of het bevalt hier in Ulft wordt me regelmatig gevraagd.
Jawel hoor, maar het is wel wennen. Al was het maar dat ik (nu) minder aanspraak heb met moeders op het schoolplein.
Ach, komt allemaal vanzelf. Vraag me over een half jaar nog maar eens
De meiden daarentegen zijn al helemaal gewend. Bente vindt het leuk op school. "De juf is lief en ze vindt mij ook lief".
En Paulien is uitermate populair getuige het naroepen op straat na schooltijd. "Hoi Paulien!!".
Hier in de buurt hebben ze beide ook al vriendjes en vriendinnetjes gevonden. En ook hier geldt dat Paulien goed in de smaak valt.
Zo doen de buurjongens reuze stoer. "Aaarg. kijk dan Paulien. Val ik weer van mijn fiets", roept L. en laat zich dramatisch ter aarde vallen.
Broerlief roept even later: "Hé, Paulien kijk eens!" en rijdt in volle vaart tegen een muur.
Voor mij zal het t.z.t ook wel goed komen. Zodra de buurman stoer gaat doen laat ik het wel weten
De site lag er even uit. Dat was niet zo'n feest. Verder schuiven wij van feestje naar feestje.
Afgelopen zondag hadden we een feest met barbecue bij de oma van Maarten. Het noodweer brak pas los toen we bijna klaar waren. En op zich had het schuilen onder de party-tenten ook wel iets.
Vandaag is mijn oma jarig. Ze is
85 geworden. Aangezien Maarten vakantie heeft zijn we bij haar op bezoek geweest.
Morgen is (schoon)zus Karin jarig. Donderdag Jessica, maar die viert het pas zondag.
En vrijdag hebben we hier een huis een feestvarken in het midden, want dan is Maarten jarig.
Voorlopig vervelen wij ons dus nog niet
Hier is dan een tussentijdse log.
Uit Zwolle nota bene, want de dingen gaan natuurlijk altijd anders dan je denkt.
Zo werken op een of andere manier de telefoon en internet nog wel, terwijl dit per 1 augustus is opgezegd. Vreemd!
En in Ulft werkt het juist weer niet zoals het hoort want ons telefoonnummer is nog steeds niet bekend. De verhuiskaartjes laten dus nog even op zich wachten.
Verder zijn we heel druk bezig gewees in ons huis. Zoals die dingen gaan kom je altijd extra klusjes tegen. Er is dan ook veel meer geverfd dan in eerste instantie de bedoeling was. Maakt niet uit, dankzij de hulp van schoonzus Karin is dit allemaal gelukt.
Eén ding kan ik wel verklappen. Pauliens kamer wordt de mooiste kamer van het hele huis.
Tot zover dit nieuwsbericht van uw correspondent uit Zwolle.
Lang zal ze leven, lang zal ze leven
Lang zal ze leven in de gloria
Dat werd er van ochtend gezongen want ik ben jarig. Hoera, weer een jaartje erbij.
Nu maar hopen dat het mooi weer is/blijft in Zuidoost Drenthe.
Hoezo?
Nou, mijn moeder heeft ons uitgenodigd voor een barbecue. Tegen zoiets zeg ik geen nee natuurlijk !
Dit jaar vier ik mijn verjaardag dus weer eens vanouds in mijn ouderlijk huis. Heeft ook wel iets speciaals 
Rond kwart voor 11 wou ik iets op de kalender schrijven. Een wanhoopskreet galmde er door het huis.
Compleet vergeten dat ik om 9 uur met Bente naar het consultatieburo had gemoeten. Bente zat ondertussen braaf op de peuterspeelzaal.
Bliksemsnel sprong ik op de fiets richting consultatieburo om te kijken of ik nog een bezoekje kon regelen.
Normaal gesproken kan mij zo'n bezoekje niet zoveel deren, maar Bente moest geprikt (zodat ik niet ziek word) worden. En dat vond ik wel belangrijk. Ik had het net zo fraai voor elkaar dat dit nog in Zwolle kon gebeuren.
Als straf voor het vergeten van de afspraak kreeg ik op de terugweg naar huis een enorme plomp water over mij heen. Wat een wolkbreuk zeg!
Als een verzopen kat kwam ik thuis. Daar heb ik me snel omgekleed om vervolgens Bente op te halen van de peuterspeelzaal. Maarten, die ziek thuis was, heeft Paulien op gehaald van school.
Het prikje was een fluitje van een cent. 't Was dat ze "auw!" moest zeggen van de arts anders had ze totaal geen kik gegeven.
Voor de rest was de arts ook tevreden. Al vond ze dat Bente iets zuiniger op haar benen moet zijn want die zitten onder de blauwe plekken van het klauteren en vallen
