Vorige week maakte ik een praatje met de directeur van de school. Toen kwam zo tersprake dat ik t.z.t. op zoek wil naar werk want het is zo stil in huis.
Of ik er belang bij had om op 2 kindjes te passen was zijn vraag. Ze waren er driftig naar op zoek want de school kon ze eigenlijk niet opvangen. (Doen ze wel maar hier is niet iemand voor speciaal aangesteld aangezien het maar om 2 kinderen gaat)
Tot mijn opluchting ging het alleen om de tijden voor schooltijd.
Ik dacht er over na en besprak dit thuis met zowel Maarten als de meiden.
Vrijdag trof ik de des betreffende moeder toe vallig op het schoolplein. Ze moest ook oppas voor de maandagavond vanaf 17.00 uur maar daar kon ik haar niet mee helpen. De ochtenden zijn geen. probleem.
Ze zou in overleg gaan met het CWI want die moeten uiteindelijk de rekening betalen.
Vandaag belde ze dat het CWI akkoord gaat. Dat ze mijn gegevens willen hebben en dan dinsdag een contract op stellen.
Als dat allemaal rond is zou ik woensdag al kunnen beginnen.
Morgen spreek ik haar weer en zal ik alles eens goed navragen. Dit moet natuurlijk wel goed geregeld zijn, tenslotte pas je wel op de kinderen van iemand anders. En dan kan ik me er dinsdag nog op voorbereiden dat ik extra vroeg mijn bed uit moet
Wordt vervolgt
Iets later dan in eerste instantie de bedoeling was, maar vandaag was het dan zover. Het interview voor 't infoblaadje van onze wijk.
Meneer de interviewer was netjes op tijd. Meneer de fotograaf liet echter op zich wachten.
Dus besloten we onder het genot van een kop koffie van start te gaan.
Er werden vragen gesteld de samenstelling van ons gezin. Hoe we zo in Ulft terecht zijn gekomen. Wat ons aanspreekt in de wijk, en wat we minder fraai vinden. (Stuk hout door de ruit bijv.).
Of we er niet tegenop zagen dat de wijk "overhoop" gehaald zou worden i.v.m. het verbeteren ervan. Nee niet echt. Net meegemaakt in Zwolle, en het kan alleen maar beter worden.
Na nog geen 20 minuten zat het erop. Waarschijnlijk vinden we er 5 regels van terug in het blaadje maar dat mag de pret niet drukken 
Ondertussen werd de fotograaf gebeld maar die was al onderweg. Toen die kwam werden er diverse plaatjes geschoten. Binnen en buiten. Ik mocht direct bekijken welke foto's ik wel en absoluut niet mooi vond.
Ik grapte nog dat mensen me zouden herkennen als ik met mijn kop in dat blaadje stond. "Ja, misschien wel sneller dan je denkt" sprak de plaatjesschieter.
Kwebbel straks heel beroemd in Ulft
Hij zit er in; het nieuwe raam. Rond kwart voor 5 kwamen ze langs om het ding te plaatsen. Dat was in no-time gepiept.
Aan het eind werd, tot Pauliens stomme verbazing, het raam ook nog gewassen. Zowel aan de binnen als buitenkant.
Is dat service of is dat service?
's Middags had ik met de dames een poging gedaan om muffins te bakken. De recepten die ik vond liepen nogal uiteen.
Vooral wat de hoeveelheid bloem en eieren betreft. Ik besloot er maar gewoon mee aan de slag te gaan en te kijken wat het resultaat zou worden.
De dametjes vinden ze echt heel erg heerlijk. Maarten en ik zijn er minder over te spreken. "Ze smaken teveel naar eierekoeken", was Maartens droge commentaar.
Nou ja, dan zijn ze in ieder geval erg verantwoord als we Sonja Bakker mogen geloven
Vandaag werd ik gebeld door een dame van de woningcorporatie. Of ik bij de bewonersbijeenkomst van onze wijk was geweest. "Ja". Of ik ook bij de avond van de bewonerswerkgroep aanwezig was. Dat kon ik ook bevestigend beantwoorden.
Evenals de vraag of ik eigenaar was van onze woning.
Dat was dan allemaal heel mooi want ze waren op zoek naar een woningeigenaar voor een interview. (Het interview komt in een krant te staan die gaat over de vernieuwing van deze wijk)
Nu dacht ik daar niet de aangewezen persoon voor te zijn aangezien we hier amper 3 maanden wonen.
Fout gedacht! Het leek haar juist een leuk idee om daar iets mee te doen. Ze zou dit overleggen met haar achterban.
Afijn, 3 telefoontjes later werd de afspraak gemaakt. Donderdagmiddag komen ze langs.
Er komt ook een foto bij te staan. Ben ik even blij dat ik net naar de kapper ben geweest
Sinds twee weken ongeveer is Stumpy een beetje zielig. Hij had al een tijd last van oormijt maar opeens werd zijn oor ook dik.
Die voelde ook warm aan en werd rood.
Volgens de dierenarts was het een bloedoor en was dit veroorzaakt door hard schudden met zijn kop (vanwege de oormijt). Er is een bloedvaatje geknapt en zo is er bloed in zijn oor gekomen. Ze heeft dit toen leeg gezogen.
Sindsdien heeft hij een heel zielig "verschrompeld" oortje en dat ziet er heel merkwaardig uit.
Helaas zat er in no time weer bloed in het oor. Vandaag is Maarten opnieuw met Stumpy naar de dierenarts gegaan om dit te verhelpen.
Hopelijk gebeurd het nu niet weer want anders moet de ouwe taaie (14 jaar inmiddels) geopereerd worden.
Paulien was al bang dat het hele oor er af zou moeten. Dat is gelukkig niet aan de orde. Anders hadden we hem straks ook nog moeten vernoemen naar Vincent
Dikke vette shit!
het was mijn dag toch al niet vandaag maar dit slaat werkelijk alles.
Plots hoorden we een enorme knal en kwam het glas ons om de oren slingeren. We schrokken ons kapot!
Blijkt er een stuk hout (ligt bij de buren voor het hek) door de ruiten te zijn gegooid.
De politie komt zo dus we laten de bende liggen tot die weg zijn.
Opmerkelijk genoeg is Bente door alles heen geslapen.
Als dit een welkom in Ulft is :(
Update:
De politie kwam vrij snel. De glaszetter gelukkig ook. Er zitten nu twee glasplaten tegen aan geplakt. Volgende week komt het nieuwe raam.
Verder hebben we erg weinig nachtrust gehad want Paulien kon niet slapen. Ik wens de dader op dit moment dus ook naar een wereld waar het niet zo fijn is! De #*!
Vandaag zouden wij onze grindbak klik) aan pakken. Het was gelukkig mooi weer want dat maakt het werken een stuk makkelijker.
Ook waren er de nodige mankrachten op getrommeld om mee te helpen. Samen met oom Theo en neef Jeroen pakten we deze klus aan.
Zelfs Paulien en Bente staken de armen flink uit de mouwen.
Twee grote aanhangers vol grind gingen mee naar het huis van oom Theo en tante Mieke. In ruil daarvoor kregen wij het zand uit hun tuin.
Een mooie deal. Wij zijn van het grind verlost en zij waren eenvoudig van het zand af.
Onderstaande foto laat zien hoe het er nu uit ziet.
Nu nog de boel goed glad harken. Een paadje leggen en de bloembollen kunnen de tuin in
