"Geef mama maar een handje", zei ik tegen Bente toen we naar school liepen om Paulien op te halen.
"Ja, want anders waai ik weg", antwoorde ze. En de wind probeerde inderdaad een loopje met haar te nemen.
Gelukkig was het wel droog want een pluutje opsteken is er bij deze storm niet bij.
De terugweg stapten we snel door om droog over te komen.
We waren halverwege huis, toen er op ongeveer 10 meter afstand van ons plotseling een boom omviel. Met wortel en al viel hij vlak langs een auto over de straat een heg in. De bezitter van het rode autootje zal blij zijn dat de boom niet op zijn auto lag.
Ik was blij dat we niet 10 tellen eerder op de hoek van de straat waren.
Het zien wat dit spektakel bood voor de meiden zeer veel gesprekstof tussen de middag.
Dit is een logje over twee kleine heldinnen op sokken.
Bente vond het maar niets dat de tandarts in haar mond moest kijken en hield de kaken stijf op elkaar. Ze deed als extra bescherming een hand op haar mond. Uiteindelijk wist mama haar toch over te halen.
Voor Paulien had de tandarts ook een fijne traktatie in de aanbieding: een fluorbehandeling.
Het cadeautje na afloop maakte voor beide dames veel goed.
Later op de ochtend gingen we naar de K.N.O.-arts. In overleg met hem besloten we de neusamandelen te laten verwijderen en buisjes in de oren te laten plaatsen. Bij het maken van de afspraak voor de operatie (die 2 februari plaats vindt) kregen we uitleg.
Daarna moesten we naar de narcotiZeur. Ja die Z staat daar bewust!
Paulien werd gemeten en gewogen door zijn assistente. Vervolgens moesten we een half uur wachten op meneer de zeur.
Toen vroeg ik hem of Paulien i.v.m. de operatie, waarbij je kunt nabloeden, getest diende te worden op trombofilie. Ik heb dit namelijk, maar Paulien was er nog niet op getest. Onmiddelijk kreeg ik het verwijt om de oren waarom er nooit eerder getest was. (Ehm.. was niet eerder nodig. Je laat toch niet voor de lol je kind lekprikken?!)
Paulien moest dus geprikt worden op Proteine S en dat leverde een "klein" drama op. Er kwam een extra prikmadame aan te pas om de aktie te doen slagen. Mams hielp ook dapper mee dus uiteindelijk lukte het in één keer.
Een heel klein beetje valt Pauliens reactie wel te begrijpen hoor. Acht buisjes bloed valt ook niet mee als je zes bent en voor de eerste keer gaat bloedprikken.
Toen alle moed weer bij elkaar geraapt was, en er op school flink over was opgeschept, kwam het verzoek een foto te maken voor weblog van haar pleisters. Zoiets doe je als moeder natuurlijk meteen dat begrijpen jullie.
Dus bij deze een foto van de pleisters op de wonde.
Morgen gaat de beuk er in.
De schoorsteen wordt er uitgebroken.
Maarten gaat samen met schoonbroerke het ding er uit meppen. Dat schijnt allemaal mee te vallen aldus de buurman. Afgezien van de laag gruis die je om de oren vliegt.
Ik heb dus de afgelopen dagen al het serviesgoed uit de kast gehaald. Scheelt weer in de schoonmaakklus straks 
De rest van de handel ligt in plastic zakken in de kast. Stuk afdekplastic om de kast, klaar!
Ook de vensterbanken zijn nu leeg.
Straks nog een stuk afdekplastic om de meubels en de tvkast en we zijn er helemaal klaar voor.
Nou ik had me nieuwjaarsdag heel anders voor gesteld! De bedoeling was om koekjes te gaan bakken met de meiden.
Dat feest ging helaas niet door.
Ik had knallende koppijn. Niet van een kater, ik heb geen druppel alcohol gehad. Een onstoken oog was de oorzaak.
En ik was me een partij misselijk. Nee, geen oliebollen gegeten dus dat was het niet.
Vandaag gaat het al iets beter. Beschuitje eten gaat in ieder geval goed.
Vanmiddag naar de dokter. En zoals die dingen dan vaak gaan is er nu al bijna niets meer te zien van dat onstoken oog.
Als hij me maar van die vage buikklachten kan afhelpen ben ik allang blij.
Dat is snel het lijkt Overtoom wel..
Vanmiddag ging ik met Paulien naar de dokter. Het "gemiep" over oorpijn blijft maar aanhouden.
Er was wel een verbetering ten opzichte met ons vorig bezoekje, maar toch niet helemaal okay.
Vermoedelijk zijn de neusamandelen opgezet.
Sinds kort moet de huisarts zelf een fax sturen om een afspraak te maken bij de K.N.O.-arts.
"Dat is mooi. Dan kan ik het nog even iets aandikken zodat ze eerder aan de beurt is", zei hij tegen mij.
Ik was amper een uur thuis of de assistente van de K.N.O.-arts belde al.
Dinsdagochtend mag Paulien al komen. Supersnel dus 
Wie gaat er nou op een koude miezerige december dag naar het Dolfinarium?
Wij. En we waren heus niet de enige. Het was superdruk daar bij de dolfijnen en andere "vissen".
De "attraktie" die het langste duurde was het scoren van wat voedsel en drinken.
Verder was het koud maar wel gezellig en leuk.
We begonnen met de dolfijnenshow en vervolgens namen we een kijkje bij roggenrif. De roggen heb ik dit keer maar niet aangeraakt. Stel je voor
Bij de stoere stellerstek zagen we dat de baas van het stel wel 750 kilo woog. Tja, met zoveel over(ge)wicht durf je wel de tong uit te steken naar je trainster.
De bruinvisbaai kon ons niet echt boeien dus namen we een kijkje bij de zotte zeeleeuwen. Dat was wel leuk. En dit keer duwde de zeeleeuw de matroos met zijn kop in 't water. Brrr koud!
We liepen nog een rondje door het park en zagen dat ze in de dolfijnendelta aan het trainen waren. Prachtig gezicht met al die dolfijnen die rond tuimelen door het water.
Als afsluiting gingen we op verzoek van Paulien en Ylse nog een keer naar de dolfijnenshow. Die show was geheel anders dan de eerste die we zagen dus dat mooi mazzel.
Daar heb je Flipper...FlipperMorgen gaan wij weer eens
dolfijnen kijken.
Gratis! Dankzij de peuterspeelzaaljuf.
Na afloop van het kerstontbijt kwam ze tot de ontdekking dat ze de kaartjes voor het Dolfinarium vergeten was mee te geven.
Bijna alle ouders waren al weg. "Oooh, wat erg! Wat stom, en ik had ze nog wel op het randje van de tafel gelegd".
En zo kwam het dat ik twee kaarten kreeg. En de moeder van Rick (Bente's vriendje) ook.
Morgen gaan we dus gezellig met z'n allen naar Harderwijk.
Dat wordt vast gezellig.
Nu eerst zorgen dat ik morgen veel foto's kan maken.
Paulien en Bente zijn al helemaal in de kerstsfeeer.
Vandaag hingen we nog lekkere chocolaatjes en schuimpjes in onze kerstboom. Oei, verleidelijk hoor
's Avonds vierde Paulien kerst op school. Met toneelstukjes, opzeggen van gedichtjes etc.
Nee, Paulien heeft geen "optreden" gehad. "Ik ben verlegen, dus dan hoeft dat niet".
Ik dacht er het mijne over ten aanzien van het verlegen zijn.
Morgenochtend is er een kerstontbijt op de peuterspeelzaal.
Één van de ouders mag dan mee. Wel dienen we zelf lekkere dingen mee te nemen.
Wij zorgen voor knakworstjes in bladerdeeg en een tortilla. Dat wil zeggen Maarten zorgt er voor dat alles gemaakt wordt.
Mams gaat morgen gezellig met Bente mee om alles te proeven en op te eten.
